บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 26 หน้า 4
ศศิรัชนีคว้าฉบับหนึ่งเปิดดูหน้ากลางไม่ดูหน้าหนึ่ง “ไม่มีรูปหญิงก้อยค่ะ มีแต่รูปคุณรอง”
รูปในหน้ากลางนั้น รูปหนึ่งคือรูปกิตติและสาลินสวมหน้ากากดูราวเจ้าชายเจ้าหญิง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินกรายเข้ามา “ดูอะไรกันอยู่คะ” ทุกคนหันมาเห็นคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยืนอยู่ในชุดอยู่บ้านกรุยกราย แต่ลากผ้าคลุมไหล่ระพื้นยาวราว 3 เมตรมาผืนหนึ่งอย่างไร้สาเหตุ ชะโงกดูภาพ “อ้อ รูปคุณรองกับ....นังสาลิน”
ศศิรัชนีจงใจพูด “ดูเขาสนิทสนมกันจังนะ หญิง”
“ก็แน่ล่ะซีคะ นังคนนี้ไงคะ ที่คุณรองไปรับไปส่งพะเน้าพะนอกันบ่อย ๆ”
หม่อมวาณีรับหนังสือมากางแผ่บนโต๊ะ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกรายตัวตวัดชายผ้าขวับมาเท้าโต๊ะค้ำหัวแม่ “ว้าย นี่มันยังไงกัน หมั้นพี่แต่ไปจีบน้องเหรอ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มเหยียดแต่สวย “ถ้าไม่ใช่มันคิดแย่งคู่หมั้นพี่สาว” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตวัดผ้า 1 ที “ก็อาจเป็นซื้อหนึ่งได้ถึงสองค่ะ”
หม่อมวาณีอ้าปากค้าง ศศิรัชนีเปิดดูข่าวไปอีกหน้า เป็นข่าวสังคม แล้วยิ้มเย็น “ว้าย น่าเกลียดสิ้นดี”
“ค่ะ น่าเกลียดสิ้นดี” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหันขวับมาหาศศิรัชนี “ตาย ทำไมมาเข้าข้างหญิงล่ะคะ เมื่อคืนพี่หญิงยังเข้าข้างนังสองคนพี่น้องนั้นอยู่แหม็บๆ”
ศศิรัชนียิ้ม “วันนี้พี่ก็ยังเข้าข้างสองคนนั้นอยู่จ้ะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกับหม่อมวาณีงง “ที่พี่ว่าน่าเกลียดสิ้นดีน่ะ พี่หมายถึงหญิงต่างหาก”
“พี่หญิง พี่หญิงกล้าดียังไง”
“หญิงกลาง ทำไมมาว่าน้องขนาดนี้”
“หญิงไม่ได้ว่าค่ะ หญิงแค่วิพากษ์ภาพข่าวหน้าสังคม”
หม่อมวาณีงง ศศิรัชนีพับหนังสือพิมพ์ส่งให้ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงขยับมาดู รื่น โรยชะเง้ออยู่ที่พื้น
ภาพข่าวหน้าหนึ่งเป็นภาพขาวดำแก่คมชัด เป็นภาพชายหญิงจูบกันอยู่หน้ากังหันไฟ อาการแหงนเงย ปากที่ประกบแนบแน่น ชุดคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงที่ตกไหล่ ยิ่งทำให้ดูโป๊สุดขีด มีคำบรรยาย “สุดยอดการแสดง งานวันประสูติเสด็จพระองค์หญิงมีการแสดงหลายชุด แต่ชุดใดก็ไม่เท่า การแสดงชิวหาพาเพลิน ของคุณชายดิเรกราชวิทย์กับคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง”
หม่อมวาณีร้องวี๊ดเบาๆ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเซแซ่ดๆ ไปเกาะเสา ดวงตาเบิกกว้างหอบจนตัวโยน
หม่อมวาณีอ่านซ้ำ “สุดยอดการแสดง ชิวหาพาเพลิน”
“หม่อมแม่จะอ่านทำไมคะ นี่แน่ะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเข้ามาจับหนังสือเหวี่ยงไป ปัดหนังสือที่เหลือตกพื้น มาตรงหน้ารื่น โรยที่ผงะถอย แต่ดวงตากลับสมน้ำหน้า “นี่...มันฝีมือใคร ฝีมือใคร”
ห้องทำงานวิรงรอง วิรงรองยืน กำลังพูดโทรศัพท์ “ไม่ใช่ฉันนะหญิง ฉันน่ะคุมแค่หน้าข่าวสตรี แต่ไม่รู้ว่าไอ้คนไหนในกอง บอกอมาขอรูป แล้วนังเลื่อมประภัส” เลื่อมประภัสพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะเงยหน้าขึ้นยิ้มรับ “หรือไม่ก็นังฉัตรอาชา โง่ให้ไป” ฉัตรอาชายิ้มละไม ถือถาดขนม ผลไม้ กาแฟเข้ามา