บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 26 หน้า 5
ที่ห้องนอน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยืนโทรศัพท์ มือหนึ่งถือหูมือหนึ่งถือตัวโทรศัพท์ ยืนระทวยอยู่กลางห้อง
“แต่ยังไงต้นตอข่าวมันก็มาจากเธอ ยายติ่ง”
“จัะ ขอโทษจริงๆ จ้ะหญิง”
“เธอต้องไปเล่นงานมันทั้งสองคน”
จิตตินกำลังดูข่าวหน้าหนึ่งอยู่ใกล้ๆ วิรงรองเอามือปิดปากกระบอกโทรศัพท์ กระซิบ “นังหญิงก้อย... “ วิรงรองพูดโทรศัพท์ต่อ “จ้ะๆ เดี๋ยวฉันจะไปเล่นงานมันเอง จ้ะ...แค่นี้ก่อนนะหญิง มีนัดกินข้าวที่สปอร์ตคลับน่ะ”
“นัดกับใคร”
“กับจิตติน แล้วก็คงมีคนอื่นๆ มาแจมด้วย มาซิหญิง”
“ไม่รู้ซี ฉันเบื่อ อยากอยู่คนเดียว”
“น่า มาเถอะหญิง จะรอนะ เดี๋ยวเจอกัน ซียู บาย” วิรงรองวางหู ทำหน้าเหม็นเบื่อ “เชอะ นี่คงรีบแจ้นไปแต่งตัว ฉันเบื่อจริง ๆ แม่คนนี้ทำอะไรมีแต่ฟอร์ม”
ฉัตรอาชารินกาแฟแจกจ่าย จินตินรับกาแฟมา เลื่อมประภัสมาที่โต๊ะกลาง วิรงรองนอนแหงนเงย มือหนึ่งชูห้อยพวงองุ่น แลบลิ้นเลียปลิดเข้าปากทีละเม็ด
จิตตินมองแล้วสะดุ้ง “แล้วเธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่า ใครเอารูปมิดไนท์คิสไปลง”
“จะใครละจ๊ะ ถ้าไม่ใช่ฉัน ฉันเอารูปไปให้ข่าวสังคมเขาลงเอง”
“ฉัตรและเลื่อมถ่ายเองกับมือครับ”
“ล้างอัดเองอีกต่างหากนะคะ เราทำเพื่อ “ประจาน” โดยเฉพาะ” ทั้งสามหัวเราะรื่น
จิตตินงงๆ “ตกลงคบกันยังไง ต่อหน้าทำรักใคร่ ลับหลังแทงจนพรุน”
วิรงรองเผย “หมั่นไส้จะตาย ให้ฉันไปงาน เดี๋ยวให้ฉันแต่งตัว เดี๋ยวให้แต่งหน้า เดี๋ยวให้หาชุด”
ฉัตรอาชาเสริม “เดี๋ยวให้หาของกิน นู่นไม่ถูกปาก นี่ไม่อร่อย”
เลี่อมประภัสเล่าต่อ “แถมยังโดนเจ้าหล่อนเหน็บแนมว่าพวกเราเป็นแค่ไพร่ หล่อนคือเจ้า”
วิรงรองคับแค้น “ฉันน่ะคอลัมนิสต์ดังนะยะ ไม่ใช่ไพร่ หรือทาสในเรือนเบี้ยของใคร”
จิตตินอมยิ้ม มองดูเห็นเลื่อมประภัสแทะแตงโม ฉัตรอาชากำลังกัดกล้วยหอม วิรงรองหย่อนพวงองุ่นเข้าปาก จิตตินมองทั้งสามอย่างสยองใจ แล้วหยิบส้มมาปลิดกลีบกินบ้าง
ในสปอร์ตคลับ ที่โต๊ะอาหารริมสระน้ำ อัศนีย์กางหนังสือพิมพ์หน้ากลาง จิตตินและวิรงรองอยู่ข้างๆ บนโต๊ะมีน้ำชา กาแฟ พั้นช์ ทั้งสามกำลังหัวเราะขำคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง
อัศนีย์สมเพช “ฮ่ะฮ่ะ จูบผิดคน โธ่ คุณหญิงของฉัน ขายหน้าวันละห้าเบี้ยจริง ๆ”
จิตตินผสมโรง “ท่านจันทร์กับหม่อมวาณีคงอายแทบย้ายวังหนีเลยนะ”
“ฉันล่ะสะใจเป็นที่สุด” วิรงรองขำ ทั้งสามหัวเราะกัน
อัศนีย์ดูรูปสาลินกับคุณชายรอง เครียดเล็กๆ “ลินซี่ดูจะมีความสุขกับนายคุณชายมากเลย”