บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 31 หน้า 2
จิตริณีตกใจ “กล่องดวงใจ คุณหมายถึงอะไร”
“ก็หมายถึง “หัวใจ” ที่แตกสลายของผมน่ะซี เอ.....พูดตรงๆ แล้วทำไมยังไม่รู้เรื่อง พวกคุณนี่แย่ ภาษาไทยไม่แตกฉานเอาเลย” ไนเจลกระแทกเดินกลับไปโต๊ะทำงาน
จิตริณีหงุดหงิดเต็มที ทั้งสี่สาวหนึ่งหนุ่มเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์ แว่นหยิบหนังสืออีโรติกมาด้วย
จิตริณีวางกล่องเนกไทลงบนเคาน์เตอร์ “ฉันจะทำยังไงดีกับผู้ชายขี้งอน ขี้หึง ขี้โวยวาย แถมเป็นคนต่างชาติและเป็นนายฉันเสียด้วย”
“ใจเย็นค่ะคุณจินนี่ ว่าแต่จะเอาเนกไทนี่จะเอาไปทิ้งจริง ๆ เหรอคะ” บราลีสงสัย
“มีใครอยากได้บ้างล่ะคะ ฉันจะเอาไปบริจาค”
“ผมครับ”
“ค่ะ ฉันให้คุณ” จิตริณีส่งให้แว่น
ลลิตาดึงกลับมา “แว่นไม่เกี่ยว เก็บไว้ก่อนค่ะ เวลาที่คืนดีกันคุณจะได้ให้เขาอีกครั้ง คราวนี้แหละเขาจะเห็นค่าทั้งของขวัญและตัวคุณเองอย่างไม่มีวันลืม”
“เหรอคะ เมื่อไหร่จะถึงวันนั้นล่ะ”
“ไม่ยากนะคะคุณจินนี่ บางครั้งทุกอย่างลงเอยได้ ด้วยจูบครั้งแรกค่ะ จูบให้วาบหวาม ซาบซ่าน สะท้านทรวง” สาลินพรรณา
บราลีแขวะ “แหม เห็นหนังสือโป๊เข้าแวบเดียว รู้ดีขึ้นมาทันทีเลยนะ”
“ฉันจำมาจากหนังสือโว้กต่างหากล่ะคะ” สาลินแก้
“แล้ว.....จะจูบยังไงล่ะคะ ถึงจะซาบซ่าน สะท้านทรวง” จิตริณีถามสาลิน
“จะแสดงให้ดูค่ะ”
“ต้องการผู้ร่วมแสดงไหมครับ”
“นายแว่นไม่เกี่ยว เขาทำอย่างนี้ค่ะ เลียริมฝีปากให้ชุ่มฉ่ำ แล้วแหงนเงย เผยอริมฝีปากน้อยๆ” สาลินพูดไปก็ทำท่าไปด้วย จิตริณี ลลิตา บราลี แว่นอ้าปากค้าง เพราะเห็นคุณชายรองเดินเข้ามาพอดี “ยกมือขึ้นแตะผมชายหนุ่มเบา ๆ แล้วหลับตาพริ้ม” สาลินยกมือทำท่าปากเผยอ แล้วหลับตาลง จิตริณี ลลิตา บราลี แว่นพยายามจะเตือนแต่ไม่สำเร็จ สาลินหลับตา มือยังยกค้าง ปากเผยอ ยวนยั่ว คุณชายรองเดินอ้อมมายืนตรงหน้า “ง่ายจะตายค่ะ” สาลินลืมตาขึ้น ชะงักกึก คุณชายรองยืนอยู่ตรงหน้าในระยะประชิด
“นี่เธอทำอะไรน่ะ” สาลินหน้าแดงฉาน ตกตะลึง จิตริณี ลลิตา บราลี แว่นกลั้นหัวเราะคุณชายรองมองดู ดวงตามีแววขบขันแต่พยายามระงับไว้ “เธอทำท่าจูบกับผู้ชายคนไหนเหรอ”
“ฉะ....ฉันเปล่า”
“แล้วเธอไปเอาท่าทางแบบนี้มาจากไหน”
“เล่มนี้มังครับ” แว่นส่งหนังสือโป๊ให้คุณชายรอง