บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 31 หน้า 4

คอฟฟี่ช็อปหรู คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงและคุณชายรองนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านในค่อนข้างเป็นส่วนตัว คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตาเบิกกว้าง เอะอะ “แล้วนี่หญิงจะเป็นยังไง  บ้าที่สุด แล้วใครเขาจะว่ายังไง”

คุณชายรองทำหน้าเฉย “ใครเขาจะว่ายังไง  หญิงแคร์ด้วยหรือ  ปรกติผมไม่เคยเห็นหญิงแคร์อะไร”

“แต่เรื่องนี้หญิงแคร์ค่ะ รอบตัวเรามีแต่พวกปากหอยปากปู”

“ช่างปากเขาปะไร” คุณชายรองกุมมือคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “ตอนนี้เรามีกันและกันอย่างที่หญิงต้องการแล้วไง  เสด็จป้าจะมาทรงบีบบังคับอะไรเราไม่ได้แล้ว”

คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงฝืนยิ้ม ค่อยดึงมือออก เมินไป คุณชายรองมองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าเฉย แต่ดวงตามีรอยยิ้ม

ถนนใกล้คอฟฟี่ช็อป คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินเคียงคุณชายรองมา คุณชายรองหยุด คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงงง

“รถคุณรองอยู่ไหนคะ”

คุณชายรองผายมือไปข้างตัว คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงผงะถอย  ยกมือปิดปากอย่างมีท่วงท่า 

“นี่ไงหญิง” ข้างกายคุณชายรองมีรถเก่าปุปะผุพังอย่างน่าสังเวชจอดอยู่ “รถนายศุภร  มันให้ผมยืมขับ”

“แล้วรถคุณรอง”

“นั่นรถของเด็จป้า ผมต้องถวายคืนฮะ”

“แล้วคุณรองจะให้หญิงไปรถบุโรทั่ง  สับปะรังเคนี่หรือคะ”

“หญิงรักผมที่ตัวผม ที่จิตใจผมไม่ใช่หรือ สิ่งนอกกายพวกนี้ หญิงไม่สนใจเลย หญิงเคยบอกไม่ใช่หรือฮะ”

คุณชายรองพูดเหมือนเพ้อรัก คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มจืดเจื่อน  คุณชายรองเปิดประตูให้คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงขึ้น คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งลงอย่างขยะแขยง คุณชายรองอ้อมมาขึ้นรถสตาร์ทเครื่อง เสียงรถดังสนั่น รถสั่นไปทั้งคัน พร้อมกับเสียงระเบิดเบาๆ  คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงร้องว้าย 

คุณชายรองหันมา “ดึงประตูไว้หน่อยหญิง เมื่อเช้านี้ประตูมันเพิ่งเปิดผัวะออกไป”

“หา....ประตูหลุดเหรอคะ”

“ครับ ประตูมันหลุดอยู่เรื่อย เวลาออกรถแรง ๆ น่ะครับ” 

คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกลั้นใจ กรายมืองาม 2 ข้างจับกรอบหน้าต่าง รถไขกระจกหน้าต่างลงเพราะไม่มีแอร์  

คุณชายรองยิ้มในหน้า ออกรถ รถเคลื่อนไป  มีเสียงระเบิดอีก ที่ท่อไอเสียปล่อยควันดำโขมง พร้อมเสียงวี๊ดว้ายของคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง

บ้านไม้สองชั้นเก่าคร่ำ ไม้ดูกระดำกระด่างมืดทะมึน รางน้ำหลุดห้อยจากหลังคา บานหน้าต่างเอียง  บางบานห้อยทำท่าจะหลุดลง รอบด้านเป็นป่าหญ้าสูงท่วมหัว คุณชายรองและคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงก้าวมาหน้าประตูบ้าน คุณชายรองปลดกระดุมพับแขนเสื้อ มีรอยเหงื่อชุ่มตามตัว คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองสภาพบ้านอย่างสยองใจ