บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 31 หน้า 5
“บ้านผม บ้านเช่าน่ะหญิง รกไปนิดนะ”
“ไม่นิดหรอกค่ะ”
“แต่ถ้าซ่อมแซมทาสีใหม่ ทำสนามจัดสวนซักนิดก็สวย หญิงจะอยู่ได้ไหม”
“แล้วทำไมหญิงต้องอยู่คะ คุณรองน่ะเงินเดือนก็ไม่ใช่น้อย แล้วก็ยังมรดกท่านพ่ออีก”
“เงินผมเอาไปลงร้านหมดแล้วล่ะหญิง นี่ร้านก็ขาดทุนมา 2 ปีแล้ว”
“หา.....อะไรนะคะ ร้านผ้าไหมของคุณขาดทุนมาสองปี ไม่เห็นคุณบอกให้หญิงทราบ”
“โธ่.....ไม่อยากให้หญิงต้องรับรู้น่ะ จะไม่สบายใจไปเปล่า ๆ”
“แต่มารู้เอาตอนนี้ งั้นสิ รถนายศุภรถึงได้สภาพแบบนั้น”
“เข้าไปดูข้างในก่อนนะหญิง” คุณชายรองเข้าไปหมุนลูกบิดประตู แต่ดึงไม่ออกจึงดึงสุดแรง ประตูเปิดโครมออก บ้านสะเทือนเลื่อนลั่น คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกรีดร้อง ผละถอย คุณชายรองหัวเราะกลบเกลื่อน “ประตูแน่นดี ขโมยแถวนี้ชุม มันจะได้งัดได้ยาก”
คุณชายรองเดินนำคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเข้ามาในบ้าน บ้านยังไม่ได้จัดระเบียบ ข้าวของวางเกลื่อน เสื้อผ้าซุกกอง ๆ ไว้ ทั้งใส่แล้วและที่ยังไม่ได้ใส่ หนังสือเกลื่อนห้อง จานอาหารมีเศษอาหารเกลื่อน วางสุมๆ อยู่ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงทำท่าจะเป็นลม
“ผมยุ่งมาก ยังไม่มีเวลาจัดห้องเลย”
“ทำไมไม่ให้แม่บ้านมาดูแลคะ”
“โธ่....หญิงครับ ตอนนี้ผมต้องประหยัดทุกอย่าง รายได้ทางเดียวตอนนี้ก็คือเงินเดือนกระทรวง”
“เอ.....แล้วเงินมรดกท่านพ่อล่ะคะ”
“หญิง เงินมรดกน่ะหมดไปนานแล้ว ที่จริงไม่มีด้วยซ้ำ เพราะตอนท่านพ่อสิ้น สมบัติเก่าแทบไม่เหลืออะไรเลย ดีที่เสด็จป้าทรงค้ำจุนพวกเราไว้ แล้วหญิง อย่านึกนะว่าเงินที่ประทานให้จะพอ เพราะ....เออ....หม่อมแม่ก็ถลุงไปกับบ่อนอยู่ทุกวัน”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าเจื่อน ทรุดลงนั่งแล้วสะดุ้งโหยงเพราะมีแต่ฝุ่นที่โซฟา ลุกยืนทำสง่าใหม่ “ตายแล้ว คุณรองกำลังจะบอกหญิงว่าคุณรองหมดตัวงั้นเหรอคะ”
“เอาเป็นว่า ผมไม่ได้ร่ำรวยอย่างแต่ก่อนดีกว่า ผมยังพอหารายได้เสริมได้บ้าง”
“อย่างอะไรคะ”
“ก็อย่างสอนหนังสือ สอนพิเศษตามบ้านไง”
“หา....สอนพิเศษ คุณชายไม่อายเหรอคะ”
“อายเรื่องอะไรครับ”
“ไม่มีอาชีพอื่นที่ดีกว่านี้”