บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21 หน้า 3
“ภาษาลาว แปลว่าเฉลียวฉลาด ไม่รู้นะ ฉันพูดตามที่แม่น่ะ...เออ...ตามที่เขาพูดนั่นแหละ” คุณชายรองกลับไปทางสวน
มาลา วรรณาถอนใจ “โล่งอก นึกว่าคำทะลึ่ง”
“นั่นซี...นี่หล่อน ทำไมท่าทีคุณรองกับคุณสาแปลก ๆ นะ”
“แปลกยังไง”
“เหมือนเพิ่งทะเลาะกันน่ะซี”
รถตาผลแล่นในถนนหน้าตำหนักใหญ่ ศรีจิตราถามสาลิน “เธอทะเลาะกับคุณรองอยู่รึเปล่า ยายสา”
“ทำไมเหรอคะ”
“ท่าทีคุณรองโกรธๆ แล้วดูปึ่งชายังไงพิกล”
“ก็ทะเลาะทุกครั้งที่เจอกันนั่นแหละ”
“ทะเลาะกันเรื่องอะไรเหรอ แล้ว....เจอกันกี่ครั้งแล้ว”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ศรี”
“บอกพี่มาเถอะ”
“ก็เจอกันหลายครั้ง ทุกครั้งสาก็จะขอตาคุณชายไม่ให้เขาแต่งงานกับพี่ศรี”
“ตายจริง สากล้าพูดอย่างนั้นเชียว”
“ทำไมสาจะพูดไม่ได้ค่ะ ก็เขารักคนอื่นอยู่ สาน่ะอยากให้เขาคืนดีกับยายคุณหญิงคุณหยัง แม่กระชังก้นใหญ่คนนั้นเร็วๆ นี่แหละเราถึงได้ทะเลาะกันทุกครั้ง เอ๊ะ ตาคุณชายไม่เคยเล่าให้พี่ศรีฟังหรอกเหรอคะ”
“ไม่เคยจ้ะ” สาลินหน้าง้ำ ศรีจิตราอึ้งไปเลยเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่เราจะไปไหนกันจ๊ะ ลุงผล”
“ลุง อย่าบอกนะ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ครับ ไม่บอกครับ” ตาผลหัวเราะคิกคัก
แท็กซี่ตาผล ขับไปตามถนนออกนอกเมือง สองข้างร่มรื่น มีบ้านเรือนไทยสลับบ้านตึกแถวเป็นระยะๆ สาลินและศรีจิตรานั่งอยู่เบาะหลัง สาลินมีท่าทางรื่นรมย์
ศรีจิตรานั่งอ่านนิทานไปเรื่อยๆ แล้วเงยหน้าขึ้น แปลกใจกับสภาพข้างทาง ที่มีสวนสลับตึกแถวเป็นระยะ “สา...บอกได้รึยังจะพาพี่ไปไหน”
“พี่ศรีอ่านหนังสือนิ๊งนิ่ง สาคิดว่าพี่ศรีแอบหลับซะอีก”
“นั่นมันสาต่างหากล่ะ ที่ขึ้นรถแล้วชอบหลับ”
สาลินคิดไปถึงคืนนั้น สาลินผวาตื่นในรถคุณชายรอง พูดแก้ตัว สาลินเชิดหน้า “ฮึ เปล่าซักหน่อย”