บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21 หน้า 4
หลังบ้านสวน รถแล่นเข้าประตูมา ศรีจิตรางุนงงเล็กน้อยเพราะที่มาครั้งก่อน ถนนใหม่ยังไม่ตัด แต่แล้วก็จำได้ หันมามองสาลินอย่างตื่นเต้นดีใจ สาลินยิ้มภาคภูมิ ศรีจิตราเปิดประตูรถก้าวไป ยายพิณโผผวามา เจ้าแกะยืนยิ้มแฉ่งยกมือไหว้
ยายพิณเข้ากุมมือศรีจิตรา “อุ๊ย....คุณศรี คุณศรีของอิฉัน จำอิฉันได้หรือเปล่าคะ”
“โธ่เอ๋ย ยายพิณจำได้ซีคะ” ศรีจิตรากอดยายพิณ ยายพิณน้ำหูน้ำตา สาลินลงมายืนมองอย่างสุขใจ
คุณตา คุณยายนั่งอยู่ที่นอกชานเรือนบ้านสวน ศรีจิตรากราบลงกับพื้น สาลิน ตาผล ยายพิณยืนดู
คุณตาเอ่ย “ไหว้พระเถิดลูก”
คุณยายน้ำตาไหล ศรีจิตราน้ำตาคลอ “มานี่ ขอยายดูหน้าชัดๆ หน่อยซิ ยายศรี” ศรีจิตราคลานไปใกล้ คุณยายจับไหล่เชยคางพิศดู
สาลินคลานกระโดดกระเดกมาดูใกล้ๆ “ทำไมต้องน้ำหูน้ำตาด้วยคะ ทีหนูไม่เห็นเป็นอย่างงี้มั่ง”
“ใครว่ายะ แกน่ะทำฉันน้ำตาตก อยู่ไม่เว้นแต่ละวัน”
“หนูคิดถึงคุณตาคุณยายจังเลยค่ะ เสียดายจังที่แม่ไม่ได้มาอยู่ด้วย”
“ใครบอกล่ะลูก” เสียงอุ่นเรือนดังขึ้น ศรีจิตราตาโตหันไป อุ่นเรือนก้าวจากเรือนด้านใน หน้าตาสดใสกระจ่าง อุ่นเรือนมานั่งลง “ยายศรี คิดถึงเหลือเกินลูก” ศรีจิตรากราบลงกับตัก อุ่นเรือนน้ำตาคลอ ศรีจิตราก็น้ำตาเอ่อ
ยายพิณร้องไห้กระซิก ยกชายผ้าแถบเช็ดน้ำตา ตาผลยืนซึ้ง สาลินกลั้นน้ำตาไว้
“ทำไม แม่ไม่ไปเยี่ยมหนูบ้างคะ”
“แม่ไม่ค่อยว่างน่ะลูก”
คุณตาหน้าเคร่ง คุณยายซับน้ำตา คุณตาประชด “ทำไมไม่บอกลูกล่ะ ว่าพี่ผัวเขาไม่ยอมให้ไป” อุ่นเรือนหน้าม่อย “เขากลัวลูกสาวบ้านสวนจะไปทำขายหน้าในวังไง” ศรีจิตรากุมมืออุ่นเรือน
สาลินขอร้อง “คุณตา คุณยายขา ปล่อยคุณป้าไว้คนเถอะค่ะ”
ศรีจิตราถาม “แล้วแม่มานี่ได้ยังไงคะ”
“ก็ยายสาซิลูก ไปโกหกคุณป้าตั้งแต่เมื่อวาน แล้วรับแม่มาเลย”
“ใครว่าโกหกคะ เขาเรียกว่า กุศโลบายอันชาญฉลาด”
คุณยายว่า “ย่ะ แม่เซียงเมี่ยง” เซียงเมี่ยง นิทานคนฉลาดของทางอีสาน “ยายศรี ขอยายดูใกล้ๆ อีกที” ศรีจิตราขยับมาใกล้ ยิ้มสดใส ดวงหน้าปลั่งเปล่ง “แหมงามยังกะบุษบา พักตร์น้องนวลละอองปลั่งเปล่ง ดังบุหลันวันเพ็งประไพศรี”
“อรชรอ้อนแอ้นทั้งอินทรีย์ ดังกินรีลงสรงคงคาลัย” ยายพิณต่อ
คุณตาเห็นพ้อง “เออเนอะ ไม่เหมือนยายสา ตอนเด็กก็ขาวดี แต่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งดำ” สาลินค้อนขวับ ศรีจิตราขำ
“แต่หนูก็ งามงอนอ่อนระทวยนวยแน่ง ดำแดงผิวเนื้อสองศรี” สาลินไม่ท่องกลอนเปล่า แต่ยกมือมาจีบ ตั้งวงใกล้หน้าตัวเองไปด้วย “ผ่องพักตร์ผิวพรรณดังจันทรี นางในธานีไม่เทียมทันนะคะ”
“ย่ะ แม่จินตราวาตีศรีสวัสดิ์” คุณยายค่อน