บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 9 หน้า 4
คืนนั้น ในห้องนอนสาลิน ที่โต๊ะเขียนหนังสือ มีโหลขนมเรียงราย 4-5 ใบ มีขนมค้างคาว ทองเอก กลีบลำดวน ฝอยทองกรอบ และอะลัว สาลินใกล้เข้านอนมองดูอย่างชอบใจ อุ่นเรือนประแป้งตามแขนหันมาจากม้าเครื่องแป้งไปนั่งห้อยขาที่ฟูก
สาลินหยิบขนมอย่างละชิ้นวางบนฝ่ามือ แล้วไปนั่งเบียดอุ่นเรือน พลางกินขนม “แม่คะ”
“อะไรหรือลูก”
“พี่ศรีจะมีความสุขไหมคะ”
“ชีวิต ใครจะรู้ล่วงหน้า ใครจะกะเกณฑ์ได้ลูก” อุ่นเรือนพูดประเด็นของเรื่อง“ดูอย่างแม่ โตขึ้นมาในสวนแท้ๆ แต่กลับเจอลูกพระยานักเรียนนอกจากอังกฤษอย่างพ่อได้”
“พ่อกับแม่เจอกันรักกันเอง ไม่มีใครมากะเกณฑ์ แต่กับพี่ศรี หนูสงสัยว่าคุณชายชื่อยาวนั่นจะรักพี่ศรีไหม แล้วยังครอบครัวเขาอีกว่าที่แม่สามีจะรังคัดรังแกพี่ศรีหรือเปล่า”
“มันก็คงไม่เลวร้ายไปหมดหรอกลูก ดูอย่างแม่ ถ้าทุกอย่างมันแย่ไปหมด แม่ก็คงทนอยู่บ้านคุณพ่อไม่ได้จนป่านนี้” สาลินขยับตัวลงนอนคว่ำพังพาบ หยิบอะลัวใส่ปาก อุ่นเรือนตีเบาๆแปะหนึ่ง สาลินรีบลุกนั่ง “ลุกเดี๋ยวนี้ นอนกินนี่ ชาติหน้าหนูต้องเกิดเป็นงูเหลือม”
“นั่นพวกนอนฟังเทศน์ต่างหากคะ” สาลินหยิบทองเอกใส่ปาก “อื๋อ ขนมของอีตาพล นี่อร่อยจริงๆแฮะ”
“เขามาชอบหนูหรือลูก”
“ไม่รู้ซีคะ แต่เขาชอบมาคุยกับหนู”
“แล้วหนูชอบเขาหรือเปล่า”
“ชอบซีคะ” อุ่นเรือนตาโต สาลินยิ้ม หยิบขนมกลีบลำดวนเข้าปาก “หนูชอบขนมของตานี่ ม๊ากมาก”
อุ่นเรือนค้อนลูก สาลินยิ้มชอบใจที่หลอกแม่ได้
คุณชายเล็กโผล่หน้าเข้ามาในห้องคุณชายรอง เห็นคุณชายรองยังคงรื้อดูตามกล่องกระดาษที่เหมือนยกมาจากห้องเก็บของ “ยังหาไดอารี่อยู่หรือฮะ”
“อือม์ ในห้องเก็บของก็ไม่มี ไม่รู้ว่าหายไปไหน”
“ผมคิดว่าพี่รองออกไปเที่ยวกับหญิงก้อยซะอีก”
“หญิงก้อยยังโกรธฉันอยู่” คุณชายรองนั่งลงเก้าอี้
คุณชายเล็กมานั่งหมิ่นๆบนโต๊ะ “เลยไม่ยอมออกไปไหนหรือฮะ”
“ใครบอกล่ะ คืนนี้เขาไปดูหนังกินข้าว เต้นรำกับเพื่อนกลุ่มที่รู้จัก”
คุณชายเล็กยักไหล่ แล้วหยิบนั่นหยิบโน่นบนโต๊ะมาดูตามประสามืออยู่ไม่สุข แล้วหยิบกล่องนามบัตรของคุณชายรองมาดู แล้วหัวเราะพรืด คุณชายรองตาเขียว “นายหัวเราะบ้าอะไร”