บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 1 หน้า 4
คริสมองสภาพรถที่โดนเหมือนชนกถอยมาชนอย่างแทบคลั่ง “รถฉัน !!!!”
เหมือนชนกเปิดกระจกรถ มองเย้ย ปากยิ้ม “Oops !!!” เหมือนชนกแกล้งทำเสียงเสียใจ
“Sorry ชีวิตก็อย่างเนี่ยแหละ ไม่ได้เป็นไปตามกฎกติกาเสมอไปหรอกนะ มันต้องเจออุบัติเหตุบ้างอะไรบ้าง”
คริสแทบกรี๊ด “เหมือนชนก !!!! ฉันจะเอาเรื่องเธอ !! ฉันจะฟ้องให้เธอถูกส่งกลับเมืองไทยเลย !!”
“ฉันกลับแน่ เพราะว่า ฉันเรียนจบแล้ว ไม่เหมือนบางคนที่” เหมือนชนกหยิบมือถือที่กดอัดเสียงไว้ขึ้นมา เปิดท่อนที่คริสสารภาพความผิด “จบเห่!” คริสมองมือถือที่เหมือนชนกแอบอัดเสียงไว้อย่างอึ้งๆ
“รู้ไว้นะ! อะไรที่เป็นของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครเอาไปง่ายๆ”
เหมือนชนกยิ้มเย้ย แล้วขับเหยียบคันเร่ง ผ่านพวกคริสและกลุ่มเพื่อนไป เหมือนชนกปิดโทรศัพท์ เห็นหน้าจอเป็นรูปครอบครัว สามคนพ่อแม่ลูก เหมือนชนกอยู่ตรงกลางระหว่างธวัชกับวิสาขา อิงอ้อมอกพ่อ เกาะเกี่ยวแขนแม่เหมือนเป็นสายใยที่เกี่ยวโยงครอบครัวเข้าด้วยกัน ธวัชโอบเหมือนชนกอบอุ่น เหมือนชนกดูเป็นลูกสาวพ่อ... เหมือนชนกจุ๊บโทรศัพท์ ยิ้ม
สองวันต่อมา สำนักงานเขต มือธวัชกำลังจะเซ็นเอกสาร แต่พอเห็นว่าหน้าจอโทรศัพท์ข้างๆขึ้นรูปเหมือนชนก ก็วางปากกาและกดรับสายทันที ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู ใบหน้าธวัชยิ้มแย้ม
“ว่าไงจ๊ะลูกสาวพ่อ”
ภายในรถลิมูซีนของสนามบิน เห็นคอนโซลหน้าและคนขับรถ เห็นวิวหน้ากระจกว่าคือถนนในประเทศไท
“พ่อคะ จำได้รึเปล่าว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”
“วัน..พุธ”
เหมือนชนกหัวเราะ “มุกเชยมากกกกค่ะ”
ธวัชยิ้ม “พ่อ..ไม่ลืมหรอกจ้ะ”
เหมือนชนกอมยิ้ม “สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานค่ะ งั้นพ่อก็อย่าลืมพาแม่ไปดินเนอร์ที่ร้านโปรดของเรานะคะ
นกบุ๊คออนไลน์ไว้ให้แล้ว ห้ามอ้างว่าไม่ว่างเด็ดขาด”
“จ้ะ เสร็จธุระแล้วพ่อจะแวะไปรับแม่เค้าทันทีเลย ดีมั้ย”
“ดีมากค่ะ”
“พ่อรักลูกนะ”
เหมือนชนกจุ๊ฟใส่มือถือ “เลิฟยูค่ะ บัย” เหมือนชนกวางสาย เหมือนชนกยิ้มมีความสุข แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรอีกครั้ง