บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 4
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะครับ คุณ..เป็นคนสำคัญของผมนะ คุณก็รู้นี่?” พิมลแขชะงักไป
“แข..งั้นผมขอถามคุณได้มั๊ย” ธวัชก้มหน้านิดๆอย่างอดสู “ทำไม..เมื่อวานนี้คุณถึงได้..ปฏิเสธเรื่องของเรา เพราะอะไร? ผมนึกว่า คุณต้องการแบบนั้นซะอีก คุณตอบผมได้ไหมแข?”
โรงพยาบาล เหมือนชนกเดินดิ่งมาที่ประตูห้องพักของพิมลแข กำลังจะเปิด แล้วลัคนัยคว้าข้อมือเหมือนชนกไว้ให้หยุด “คุณนก...” ลัคนัยส่ายหน้า
“ทำไม ฉันก็แค่จะเข้าไปเยี่ยมแฟนเก่าของพ่อ ก็เท่านั้นเอง”
ฟึ่บ!! เหมือนชนกกระชากบานประตูเปิดออก....แล้วก็ได้ยินเสียง “ตอบผมมาสิแข ว่าผมทำผิดตรงไหน?”
ห้องพักผู้ป่วย พิมลแขอึดอัดกับคำถามของธวัชอยู่ เหมือนชนกมาพร้อมกันกับลัคนัย เมื่อพิมลแขเห็นสองคนอยู่ด้วยกัน ประกายตาวาวขึ้น ผสมด้วยความปวดร้าวข้างในอก...ธวัชหันหลังไปมอง ธวัชชะงัก คาดไม่ถึง
“นก...”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ นกก็แค่อยากมาเยี่ยมอดีตแฟนของพ่อ” เหมือนชนกสบตาพิมลแขนิ่ง เยือกเย็น
“ตกลงมาแบบนั้น คงเจ็บแย่” เหมือนชนกยิ้มแบ๊วใส่ “แล้วนี่ เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ?”
ธวัช และลัคนัยต่างไม่แน่ใจว่าเหมือนชนกจะมาไม้ไหน แต่เมื่อเหมือนชนกถามดีๆ พิมลแขก็ตอบตามปกติ
“ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว แต่กำลังรอผลเอ็กซ์เรย์ให้แน่ใจอีกที”
“อือฮึ ก็ดีค่ะ ต้องเอ็กซเรย์ให้แน่ใจ โดยเฉพาะ ตรงนี้” เหมือนชนกแตะที่ศีรษะ “ฉันก็อยากแน่ใจว่าคุณพิมลแขไม่ได้สมองกระทบกระเทือน จนลืมสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไปเมื่อวาน!” พิมลแขชะงักไป
“นก”
ลัคนัยส่ายหน้า เอาอีกแล้วจนได้
“ที่นกพูดเพราะหวังดีนะคะ ถ้าคุณแขเกิดลืม ว่าปฏิเสธคุณพ่อไปแล้ว แล้ววันนี้มาเปลี่ยนคำพูด ถ้าไม่เรียกว่าความจำเสื่อม ก็ต้องเรียกว่ากลับกลอก ไม่ว่าอย่างไหนมันก็ไม่ดีทั้งนั้น” เหมือนชนกเสียงเรียบแต่ดูกวนมากกก
“นก นี่แขเขากำลังไม่สบายอยู่นะ!!”
“นกแค่เตือนค่ะพ่อ ว่าเกิดเป็นคนควรจะมีศักดิ์ศรี รักษา“สัจจะ”ตัวเองบ้าง ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว” เหมือนชนกยิ้ม “แปลออกใช่ไหมคะว่ามันหมายความว่ายังไง?”
พิมลแขมองเหมือนชนกที่แววตาวาจาเชือดเฉือน พิมลแขรู้สึกจี๊ดดด แต่ทว่าข่มเอาไว้
“แค่นี้ แขก็คงไม่ต้องตอบคุณแล้วนะคะ ว่าเพราะอะไร แขถึง..ตอบรับคำขอแต่งงานของคุณไม่ได้”
ตรึ่งงง ธวัชชะงัก เหมือนชนกยิ่งอึ้งที่พิมลแขเสยลูกระเบิดมาลงที่ตัวเองแบบนี้!!