บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 5
“ไม่ใช่ว่าแขจะอยากทำให้คุณต้องเสียความรู้สึก แต่..แข ปล่อยให้ตัวเองต้องเสียความรู้สึกมากกว่านี้ไม่ได้”
เหมือนชนกโกรธ “แล้วพ่อฉันต้องดูแลความรู้สึกเธอด้วยการทิ้งเมีย ทิ้งลูกเพื่อผู้หญิงไร้ยางอายที่ทำลายครอบครัวคนอื่นอย่างนั้นเหรอ นี่เธอประกวดชนะเวทีนางงามหน้าซีเมนต์มาใช่ไหม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันถึงเจาะไม่เข้าผิวหน้าเธอให้มันมียางอายบ้างเลย!”
“หยุดน่ะนก!”
“คุณนก ใจเย็น ๆนะครับ”
เหมือนชนกวี้ด “ผู้หญิงศีลธรรมต่ำคนนี้ มันใส่ร้ายฉัน” เหมือนชนกมองพิมลแขที่ยิ้มมุมปาก ยิ่งปรี๊ด
“ยิ้มแบบนั้นหมายความว่ายังไง!” ธวัชกับลัคนัยหันมองพิมลแข พิมลแขสีหน้าลำบากใจเหมือนถูกกระทำมาก
“คุณบอกว่าคุณกับคุณวิไม่มีความรักต่อกันแล้ว บอกว่าแขไม่ใช่มือที่สาม แขถึงยอมคบกับคุณ..แต่แขจะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นที่ระบายอารมณ์ผิดหวังของใคร”
เหมือนชนกจี๊ดมาก “เอารางวัลตอแหลอวอร์ดไปเลย ฉันยกให้!”
“พอได้แล้วนก!” ธวัชเข้าไปจับแขนเหมือนชนกจะปรามให้หยุด เหมือนชนกสะบัด
“ฉันไม่หยุด!! ที่ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ เพราะเธอจะเล่มเกมโก่งค่าตัวเพิ่มล่ะสิ เห็นว่าพ่อฉันง้อเธอ ก็คิดจะปั่นหัวพ่อฉันยังไงก็ได้ใช่ไหม!!!”
“นก…แขกับพ่อคบกันด้วยความรัก”
“ไม่จริง !! ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เห็นว่าพ่อเป็นคนรัก แต่เป็นเอทีเอ็มเคลื่อนที่!!!”
ธวัชเจ็บแต่ยังพยายามเชื่อมั่น “แขเขาไม่เคยทำแบบนั้น”
“พ่อจะบอกว่าเขาไม่เคยรับเงินพ่อ!! ทั้งกิจการบิวตี้ คอนโด รถหรู หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองเหรอคะ รักหรือหวังกอบโกย แค่นี้พ่อยังมองไม่ออกเหรอคะ!” ธวัชยิ่งฟังก็ยิ่งเจ็บ
พิมลแขบอกกับธวัช “เข้าใจแล้วใช่ไหมคะ ว่าทำไมแขถึงอึดอัด คุณนกไม่ได้ดูถูกแขแค่พูด...” พิมลแขหยุด
“ช่างเถอะค่ะ แขไม่อยากรื้อฟื้น” ลัคนัยมองพิมลแขอึ้งๆ ที่พิมลแขจงใจปั่นธวัชกับเหมือนชนก
ธวัชหันไปหาเหมือนชนก สีหน้าเครียดดุ “นก ลูกทำอะไรคุณแข”
เหมือนชนกตะลึงกับคำถามที่ดูตัวเองกลายเป็นนางร้าย “โกหก! ฉันไม่เคยทำอะไรเธอ”
“ผมจะพาคุณนกออกไปนะครับ”
“อย่ามายุ่ง!! ฉันยังพูดไม่จบ!!!!”
“จบแล้วนก !! มันจบแล้ว!!!” น้ำเสียงธวัชโกรธมาก จนนกชะงัก “พ่อไม่คิดเลยว่า นกจะร้ายกับแขเขาแบบนี้”
เหมือนชนกตะลึง เหมือนชนกเห็นสีหน้าพิมลแขที่มองมาด้วยท่าทีเหนือกว่า เหมือนชนกจะพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ ลัคนัยเข้าไปล็อคตัวขวางไว้ “อย่านะครับคุณนก”