บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 26 (จบบริบูรณ์) หน้า 6
เหมือนชนกที่กำลังจะมีความหวัง ต้องสะดุดลงอีกครั้ง
“ทำไม? นายไม่เห็นเหรอ ว่าตอนนี้ ฉันไม่ใช่เหมือนชนกคนเดิมแล้ว ให้โอกาสฉันพิสูจน์สิ ให้ฉันแก้ตัว...”
“สิ่งที่เกิดขึ้น...คุณเองก็ยอมรับว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วเราจะแก้ไขมันด้วยคำพูดแค่ไม่กี่คำ มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอครับ? “ สายตาเหมือนชนกวอนขอ..
“ผมขอตัวไปดูลูกนะครับ” ลัคนัยเบือนหน้า และเดินไป เหมือนชนกกำมือแน่น ได้แต่มองตามลัคนัยอย่างยุ่งยากใจ ไม่รู้จะเอาชนะใจยังไง
บ้านธวัช ลัคนัยเดินสงบอารมณ์อยู่ที่มุมหนึ่ง...
เหมือนชนกเดินมาพูดตรงหน้าลัคนัย ประสานสายตาอย่างเปิดเผย “ฉันรู้นะว่านายยังโกรธ.. แต่นายก็ไม่ได้เกลียดฉัน! เพราะงั้นต่อให้นายตั้งกำแพงเย็นชาใส่ฉันสักหมื่นๆชั้น ฉันก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก!”
ปัจจุบันลัคนัยครุ่นคิด
“นายไม่เห็นเหรอ ว่าตอนนี้ ฉันไม่ใช่เหมือนชนกคนเดิมแล้ว ให้โอกาสฉันพิสูจน์สิ”
ปัจจุบัน ลัคนัยนึกถึงสีหน้าเสียใจของเหมือนชนก ก็มีแอบสงสารและใจอ่อน...
อีกมุมลับตา บ้านธวัช มาลินีซักทันที “เป็นยังไงหลานยาย ...หมู่หรือจ่า ?”
เหมือนชนกถอนหายใจ “ไม่ทั้งหมู่ทั้งจ่าเลยค่ะ ...นก! นกสมชื่อเลย!”
ผู้ใหญ่ทั้งสามไหล่ตก เหมือนชนกเริ่มตีโพยตีพาย เป็นชุด
“ง้อก็แล้ว เปลี่ยนตัวเองก็แล้ว ทำไมถึงยังไม่ใจอ่อนซักที จะเล่นตัวไปถึงไหนนายคนนี้ นกชักจะไม่ไหวแล้วนะ”
“ใจเย็นๆ ก่อนสินก คิดซะว่านี่ก็แค่ไฟแดง....” วิสาขาปลอบ
เหมือนชนกแทรก “ไฟแดงที่เท่าไหร่แล้วคะ! เจอแบบนี้นกขับขึ้นทางด่วนไปนานแล้วค่ะ”
เหมือนชนกกอดอกฟึดฟัด ธวัชกุมขมับอย่างอ่อนใจ “เหมือนชนกคนเดินกลับมาแล้วสินะ”
“ไม่ได้นะยายนก มาตั้งครึ่งทางแล้ว ถอยกลับตอนนี้เสียเวลาเปล่าเลยนะ ...คีพไว้สิ คีพลุคไว้!”
“ไม่คงไม่คีพมันแล้วค่ะ! ทีเมื่อก่อนร้ายยังไงก็รักได้รักดี” มาลินีตบเข่าฉาด ชี้หลานประมาณว่า ใช่เลย!
“ในเมื่อเค้ารักเราในความร้าย ก็ร้ายมันให้สุดไปเลยสิหลานยาย”
มาลินีสบตาหลานอย่างมีเลศนัย เหมือนชนกสบตายาย คิด ...แล้วก็ยิ้มร้าย
เสียง แชะ ! แชะ ! ... สตาร์ทรถไม่ติด กลางคืน บ้านธวัช ลัคนัยนั่งในรถ พยายามสตาร์ทรถยังไงก็สตาร์ทไม่ติด จนต้องเดินลงมาจากรถ หาเหมือนชนก ธวัช วิสาขา และมาลินีที่ยืนรออยู่