บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 26 (จบบริบูรณ์) หน้า 7
ธวัชเนียน “รถสตาร์ทไม่ติดเหรอนัย”
“ครับ ไม่รู้เป็นอะไร เมื่อเช้ายังดีๆ อยู่เลย”
เหมือนชนกที่อุ้มนนทพัทธ์อยู่รีบโพล่ง “สงสัยหนูจะกัดสายไฟขาดอีกล่ะมั้ง”
ลัคนัยสงสัย “แล้วคุณรู้ได้ยังไงครับ ว่าเป็นหนูกัดสายไฟ”
“เอ๊า ! ก็มันเคยมีประวัติมาแล้วนี่นา...” เหมือนชนกพูดกับนนทพัทธ์ “หนูบ้านแม่มันร้ายสุดๆ ไปเลยนะนนท์ คราวที่แล้วก็พังรถพ่อเค้ามาทีนึงละ ตอนนั้นต้องติดรถแม่ไปทำงานตั้งหลายวันแน่ะ”
ปัจจุบัน ลัคนัยแกล้งทำเป็นหยิบมือถือขึ้นมากดหาเบอร์ กลบพิรุธ
“โทรหาอู่เหรอ”
“ครับ”
“นี่มืดค่ำขนาดนี้แล้ว อู่ที่ไหนเค้าก็ไม่ว่างมาดูให้หรอก ...” มาลินีลอยหน้า “นอนค้างนี่ไปเลยเป็นไง”
ลัคนัยรีบปฏิเสธ “ไม่ได้หรอกครับ ผมเตรียมนมมาให้ตานนท์ไม่พอ”
“กลัวอะไร ...เครื่องผลิตนมอยู่นี่” เหมือนชนกชี้ตัวเอง เหมือนชนกยิ้มกริ่ม ลัคนัยมองอย่างรู้แกว
ลัคนัยไม่ยอม “น้าวิต้องไปส่งคุณยายอยู่แล้ว ผมกับลูกขอติดรถ...”
วิสาขามาลินี “ไม่ได้” ตึ่งง!!! สีหน้าตกใจของลัคนัยที่จู่ๆ สองคนก็บอกพร้อมกัน
มาลินีรีบแถ “ยายวิมันขับรถสะวี้ดสะว้าดมากเลย ฉันไม่ยอมให้เอาเหลนฉันมาเสี่ยงด้วยหรอก” (นั่น!!)
“ถูกก ! น้าขับรถสะวี้ดสะว้าดมาก ให้ตานนท์นอนค้างนี่แหละ ห้องก็มีตั้งเยอะแยะ”
ธวัชลูกคู่รับ “จริงด้วยนัย ค้างที่นี่สักคืนเถอะ ให้นั่งแท็กซี่กลับน้าก็ไม่สบายใจกัน ... ถือว่าเห็นแก่ความสบายใจของผู้ใหญ่เถอะนะ” ลัคนัยดูว่าทุกคนจงใจมัดมือชกเขา โดยเฉพาะเหมือนชนกที่ทำเป็นเล่นกับลูก
เหมือนชนกทำเป็นพูดกับลูก “บอกพ่อเค้าซิว่าคืนนี้จะนอนกับแม่หนึ่งคืน”
สีหน้าลัคนัยดูครุ่นคิด และแล้ว... “ตกลงครับ คืนนี้ผมกับลูกจะค้างที่นี่...” สีหน้าดีใจของคนอื่นๆ ทว่า...
“แต่...”
เหมือนชนก รับรู้ว่าต้องมีอะไรไม่เป็นอย่างใจแน่
เรือนเล็ก บ้านธวัช ลัคนัยดูลูกอยู่ นนท์นอนอยู่บนเตียงที่ลัคนัยและเหมือนชนกเคยนอน... เสียงเคาะประตูดัง ลัคนัยเดินไปเปิด เหมือนชนกเข้ามา พร้อมกับเสื้อผ้าของลัคนัย “เสื้อผ้าของนาย”
“ขอบคุณครับ” ลัคนัยรับเอาไว้ แล้วก็เดินกลับไปดูลูกอีก”
เหมือนชนกไม่ยอมออกไปง่ายๆ เดินเนียนเข้ามา “แล้วของใช้ของลูกล่ะ พอรึเปล่า?”