บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 14 หน้า 2
เหมือนชนกทั้งกรีดร้องและร้องไห้โฮอออกมาอย่างเจ็บปวด ห่างออกมา ลัคนัยที่ลอบตามมาดูเหมือนชนกอย่างเงียบๆ มองมาด้วยความสงสารจับใจ…
ห้องแถลงข่าว วิสาขาเดินมาเจอธวัชกับพิมลแขเข้า วิสาขาพูดแสดงความยินดีให้อย่างคูลๆ
“ยินดีกับทั้งสองคนด้วยนะ” วิสาขาบอกกับพิมลแข “เธอคิดถูกแล้วล่ะ ถ้าเป็นเธอต้องเข้ากับเค้าได้ดีกว่าฉันแน่”
“อวยพรเฉยๆไม่ต้องพูดถึงอดีตก็ได้”
“เห็นมั๊ยล่ะ” ธวัชชะงัก วิสาขามองธวัชอย่างรู้ทัน พิมลแขรู้สึกถึงความรู้ทันกันของทั้งสองคน สะเทือนเบาๆ “ขอบคุณนะคะ คุณวิ”
ผู้หญิงสองคนอดีตภรรยา กับว่าที่มองกันอย่างนิ่งๆ แล้วมีนักข่าวเข้ามาหาพิมลแข
“ขอเก็บภาพเดี่ยวของพรีเซนเตอร์หน่อยนะครับ”
“ฉันขอตัวสักครู่นะคะ” พิมลแขเดินไปกับนักข่าว
“ยังไงก็..ขอบคุณนะ ที่คุณ ยอมรับเรื่องของผมกับแข”
“ที่คุณต้องหาภรรยาใหม่ ฉันเองก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ! ถ้าคุณมีความสุขได้ มันก็ดี แต่อย่าลืม ที่พูดว่าจะรักษาเอาไว้ให้ได้ทั้งสองคน ทั้งเมียใหม่ทั้งลูก”
“ไม่ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงแต่ความเป็นพ่อลูกของผมไม่มีวันเปลี่ยน ผมจะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกของเรา”วิสาขาพยักหน้ายิ้มรับ
“แล้วนี่” สายตาธวัชกังวลมาก “ยัยนกเป็นไงบ้าง?” ธวัชมองหา ทำท่าจะเดินไปหาตัว
วิสาขาปรามธวัช “คุณอย่าเพิ่งไปยุ่งกับยัยนกตอนนี้เลย” วิสาขาบอกเมื่อเห็นสีหน้าธวัชซีเรียสมาก “ไม่ต้องห่วงหรอก มีคนไปดูแลแล้ว” วิสาขาบอกธวัชให้คลายใจลง…
มุมปลอดคน ออฟฟิศกรีนดรีม เหมือนชนกทรุดร่างลงซานซมร่ำไห้ สะอึกสะอื้น ช้ำตรมปานใจจะขาด…
ลัคนัยที่แอบรออยู่.. รออยู่เป็นเพื่อนโดยที่เหมือนชนกไม่รู้ตัวสักนิด..มอง..อยากจะเข้าไปปลอบ ให้
เหมือนชนกรับรู้ว่ายังมีคนที่รักและเป็นห่วงมากแค่ไหน... แต่ส่งผ่าน..ไปได้เพียงสายตาที่เห็นใจอย่างลึกซึ้ง
มุมส่วนตัว โรงแรมวุฒา สมจินตนาไม่พอใจ “ฉันไม่เคยไว้ใจอะไรแกได้เลย ให้แกเข้าไปกรีนดรีมตีสนิทกับเหมือนชนก เพื่อจะปูทางเรื่องโปรเจ็คใหม่ที่แม่กำลังวางไว้ แต่แกดันไปก่อเรื่องกับลัคนัยที่เป็นผู้บริหารแล้วยัง
พิมลแข ที่ตอนนี้กำลังจะมาเป็นเมียธวัช ธวัชมันก็ต้องเลือกเชื่อคนในมากกว่าคนนอกอย่างแก”