บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 14 หน้า 5
“ก็ได้ งั้นอยากจะทำอะไร ก็ทำเอง (สั่ง)แอ้ แอ๊บ ห้ามยุ่ง” อุ่ย!! แอ๊แอ๊บมองหน้ากันเหรอหราเลิ่กลั่ก!!
“นี่ จะอวดดีมากไปแล้วนะถือว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงของบ้านงั้นเหรอ ยัยแขเค้ากำลังจะมาเป็นแม่ใหม่ของเธอนะ”
“ชีวิตนี้ฉันมีแม่แค่คนเดียว ผู้หญิงคนเนี๊ยะ อย่าว่าแต่จะมาเป็นคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้เลย แค่ก้าวเข้าบ้าน ก็ยังไม่สมควร”
“ยัยนก” ธวัชเดินเข้ามาระหว่างวงสนทนาที่กำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มองเหมือนชนกด้วยแววตาผิดหวัง
“คุณได้ยินแล้วใช่มั๊ยคะคุณวัช ว่าลูกคุณลบหลู่ยัยแขขนาดไหน แล้วก็ไม่ฟังคำสั่งของคุณด้วย”
“นก ขอโทษคุณทอแสง กับคุณแขเค้าซะ” เหมือนชนกนิ่งเฉย “ถ้าลูกไม่พอใจเรื่องที่คุณทอแสงมาจัดการบ้าน ก็ให้มาคุยกับพ่อ ไม่ใช่ใช้อารมณ์มาเถียงผู้ใหญ่แบบนี้”
“ค่ะ นกผิดเอง” เหมือนชนกบอกกับทอแสง “ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่ถนัดเสแสร้ง!”
เหมือนชนกเดินออกไป ทอแสงมองตามอย่างหัวร้อน “นี่ นี่ขอโทษประสาอะไรเนี่ย”
“แม่คะ” พิมลแขพยายามทำให้ทอแสงใจเย็นๆลง วิสาขามองหน้าธวัช ว่าเป็นยังไงล่ะ?
ห้องรับแขก บ้านธวัช ธวัชบอกกับทอแสง
“ผมขอโทษคุณแม่แทนยัยนกนะครับ อยากให้คุณแม่ลองให้โอกาสแก ให้เวลาแกทำใจอีกหน่อย”
“ไม่ใช่ว่าแม่จะใจแคบนะคะ แต่คุณวัชเห็นใช่มั๊ย ว่าเหมือนชนกไม่ลดราวาศอกเลย ถ้ายัยแขมาอยู่ร่วมบ้านด้วย จะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้” ธวัชนิ่งไป เพราะไม่สามารถจะตำหนิเหมือนชนกได้มากไปกว่านี้
พิมลแขดูท่าทีธวัชออก “แม่คะ คุณวัชอุตส่าห์ขอร้องเรานะคะ”
ทอแสงจำเป็นต้องลดระดับความปรี๊ดของตัวเองลง
“ผมรู้ว่าทำให้คุณแม่กังวล แต่ถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆ นกเค้าได้รู้จักแขมากขึ้น ผมเชื่อว่าเค้าจะเปลี่ยนความคิด”
“ก็หวังว่าจะเป็นอย่างที่คุณวัชว่า คุณวัชรับปากแม่แล้วว่าจะดูแลยัยแข นี่แม่เชื่อคุณวัชนะคะถึงได้ยอมให้แต่งงานกัน” ธวัชหนักอึ้ง รู้ว่าทอแสงต้องการจะตอกย้ำ
ห้องเหมือนชนก เหมือนชนกเศร้าอยู่คนเดียวในห้อง ปาดน้ำตา...มือถือเหมือนชนกดังขึ้น เหมือนชนกไม่สนใจรับ มือถือยังดังต่อเนื่องอย่างไม่ยอมแพ้ เหมือนชนกไปหยิบมาจะกดปิด หน้าจอเป็นเบอร์ของวุฒา เหมือนชนกคิด มือถือยังดังไม่หยุด เหมือนชนกตัดสินใจรับสาย “มีอะไรเหรอคะ?คุณวุฒา”