บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 12 หน้า 5
“ผมจะไม่เลื่อนประชุม ถ้าคุณนกไม่สะดวก ผมจะขอเป็นคนตัดสินใจกับทางเอเยนซีเอง”
เหมือนชนกรีบบอก “ฉันสะดวกค่ะ”
“ยัยนก!”
“คุณยายคะ ตอนนี้เรื่องงานคงต้องมาก่อน เรื่องอื่น ยังไม่ต้องรีบก็ได้นี่คะ เอาไว้คราวหน้านะคะ”
ลัคนัยโล่งอกที่เหมือนชนกยอมปลีกตัว เดินมากับเขาในที่สุด มาลินีทั้งแค้นทั้งงุนงง ที่ตาลปัตรแบบนี้ วุฒามองอย่างเจ็บใจมาก !!
ทางเดินอีกมุม ลัคนัยและเหมือนชนกเดินเร็วๆกันมา จนกระทั่งหันไปมองไม่เห็นมาลินีกับวุฒาแล้ว
“กล้ามากนะ ไม่กลัวคุณยายฉันจะฉีกอกเอาทีหลังรึไง?”
ลัคนัยมองหน้าเหมือนชนก นิ่งไปอึดใจ ก่อนบอก “สำหรับบางคน ก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยงนะครับ”
เหมือนชนกฟังแล้วสตั๊นท์พูดไม่ออก เหมือนชนกนึกได้ เป็นฝ่ายจับแขนลัคนัย “ไปเถอะ เราต้องรีบไปประชุม” เหมือนชนกยิ้มกวนๆ “คุณนก คุณก็รู้นี่ ว่าผมพูดแบบนั้น เพราะจะช่วยคุณไม่ให้ต้องไปกับนายวุฒา”
“แต่เราก็ต้องไป! ยายฉันมีหูตาอยู่ที่นี่ เชื่อเถอะ เดี๋ยวยายจะให้คนมาเช็คเราว่าไปประชุมจริงรึเปล่า?”
ลัคนัยอึ้งไป นึกไม่ถึง “งั้น จะไปไหนดี?”
ลัคนัยคิดๆ ดีดนิ้ว “ร้านนั้น ที่ผมบอกคุณยายคุณ จะได้เหมือนเราโกหกไม่มาก”
เหมือนชนกยิ้มที่ลัคนัยมีมุมนี้ “ยังอุตส่าห์นะ โกหกไปซะขนาดนั้นแล้ว แน่ใจนะว่าจะไปที่นั่นจริงๆ?”
“แน่สิครับ ทำไมผมต้องไม่แน่ใจด้วย?” เหมือนชนกที่รู้อะไรบางอย่างอยู่ก่อน ยิ้มๆ
บรรดาแมวสวยเดินกันไปมา คาเฟ่ที่ว่าเป็นคาเฟ่แมว ลัคนัยอึ้ง นึกไม่ถึง
“โชคดีนะ ที่ชื่อร้านมันไม่บอกชัดว่าเป็นคาเฟ่แมว ไม่งั้นโดนคุณยายโกหกจับได้ตั้งแต่ต้น เอาชื่อร้านมาจากบอร์ดที่ติดอยู่ตรงผนังล่ะสิ”
“โชคดีฉิวเฉียดจริงๆ แต่คุณรู้อยู่แล้วใช่มั๊ย? ว่าที่เนี่ย เป็นแบบนี้” เหมือนชนกยิ้มๆชอบใจ
ลัคนัยท้าวเอว “แล้วก็ไม่บอก?” เหมือนชนกท่าทางชอบใจ “อยากแกล้งผม?”
เหมือนชนกไม่ตอบ แต่ลอยหน้าทะเล้นใส่ลัคนัย ชอบใจ
“ผมไม่เดือดร้อนหรอกนะ คุณเองมากกว่า เพราะคุณน่ะชอบหมา แต่ไม่ชอบแมวนี่ครับ”
“ใครบอก! ไม่ว่าจะหมา จะแมวฉันก็เข้าได้หมดแหละ” เหมือนชนกเรียกแมว “เมี๊ยวๆ”
ปรากฏว่าแมวเมินเดินผ่านไปอย่างไม่แคร์ เหมือนชนกหน้าเสียไปเบาๆ ไรเนี่ย! ลัคนัย หัวเราะก๊ากก... อุ๊บส์!!