บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 2 หน้า 3
“มันไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะแม่”
“น้อยไปน่ะสิ แกก็รู้ว่าข่าวเสียๆหายๆ มันลามไปเร็วขนาดไหน ต่อให้เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของคุณวัช แม่ก็ไม่เกรงใจหรอกนะ ยังไงก็ต้องให้คุณวัชรับผิดชอบ” ทอแสงยืนยันหน้าเข้ม ขณะที่พิมลแขครุ่นคิด....
หน้าบ้านธวัช ปัง !! เหมือนชนกที่ลงมาจากรถ ปิดประตูอย่างแรง !!! เสื้อผ้าหน้าผมชื้น แต่ยังฤทธิ์มาก
“อย่านึกนะว่าฉันจะขอบคุณ !! ที่เธอทำทั้งหมด ก็เพื่อจะปกป้องแม่นั่น ! ไม่ใช่ฉัน..ทำไม เพราะเห็นว่าเค้ากำลังจะมาเป็นเจ้านายใหม่แทนที่แม่ฉันใช่มั๊ย?”
“นี่ คุณจะคิดลึกเกินไปรึเปล่า?”
“ถ้าฉันคิดตื้นๆจะทันเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างเธอเหรอ? อย่าคิดนะ ว่าประจบเอาใจผู้หญิงคนใหม่ของพ่อฉัน แล้วจะเป็นเกราะคุ้มภัยให้ตัวเองได้” เหมือนชนกพูดจบสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไป...
บ่ายค่อนเย็น ภายในบ้านทรงไทย เห็นจานอาหารที่วางเสิร์ฟให้วิสาขา วิสาขาหยิบช้อนจะเริ่มทาน มาลินีเดินเข้ามองวิสาขาอย่างระอา
มาลินีบ่น “อายุก็ตั้งเท่าไหร่แล้วดันมาหย่ากะผัว ต้องกลับมาพึ่งฉันไม่พอ ยังมาเดือดร้อนคนในบ้านฉันอีก”
วิสาขาทำหน้าเบื่อ หยิบรีโมทมากดเปิดทีวีกลบเสียงแม่ ภาพหน้าจอ เห็นเป็นรายการกอสซิปบันเทิง ฉายบรรยากาศเปิดร้านของพิมลแข
“มาต่อกันที่ข่าวเปิดตัวสถาบันทำสวยของคนสวย ... พิมลแข” พิธีกรลากเสียง เว่อร์ๆ
วิสาขาเบะปาก เอาขนมเข้าปาก “สวยไม่ได้ครึ่งสมัยฉันสาวๆ หรอก”
มาลินีเหลือบมองสภาพลูกสาวตัวเองอย่างอ่อนใจ ตอนนั้นเองที่วิสาขากดเปลี่ยนช่อง แต่มาลินีแย่งรีโมทมาเปลี่ยนกลับไปช่องเดิม “เปลี่ยนทำไมแม่ ไม่อยากดู”
“ดู! จะได้รู้เขารู้เรา แกไม่อยากรู้เหรอ ว่ายายนางงามนั่นมันเอาเงินผัวแกไปทำอะไรบ้าง ยังไม่ได้แบ่งสินสมรสกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เห็นต้องแคร์เลย บ้านเราไม่ใช่ไม่มี ... เอารีโมทมานี่”
“แต่ฉันไม่เลี้ยงแกเด็ดขาด” มาลินีและวิสาขาแย่งรีโมทกันไปมา หน้าจอเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาระหว่างรายการเสวนาธรรมะ และบรรยากาศงานเปิดร้านของพิมลแข จนกระทั่งเห็นเหมือนชนกในจอ
แป้นอึ้ง “นั่น..มัน !!! คุณนกนี่ค่ะ” ทั้งวิสาขา และมาลินีมองหน้าจอ แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเพราะทันเห็นภาพที่ลัคนัยตัวเปียกซ่กไปด้วยน้ำดอกไม้ อุ้มเหมือนชนกลงไปจากเวที