บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 2 หน้า 5
“ผมไม่น่าไปห้ามสินะครับ”
“ไม่ เธอทำดีแล้ว เกิดยัยนกหักคอยัยนั่นกลางเวที !! มันก็จะกลายเป็นนางเอกผู้น่าสงสารไป”
“ผมว่า พิมลแข เค้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร”
วิสาขาปรายตามองลัคนัยด้วยท่าทางหมั่นไส้ “นี่เธอหลงยายนั่นอีกคนนึงรึไง ?”
“ผมแค่พูดตามที่เคยรู้จักกันมาก่อน ก็เท่านั้นเองครับ”
“อ้อ ..ลืมไป ..ว่าเธอกับพิมลแขเป็นเพื่อนมหาวิทยาลัยกันมา”
วิสาขาเดินรอบตัวลัคนัย เหมือนกำลังวิเคราะห์ลัคนัย
“ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าคำว่ารู้จักกันมาก่อน มันจะมีความหมายลึกซึ้งขนาดไหน”
“คุณน้าไม่ต้องห่วง ระหว่างผมกับคุณแข ไม่มีอะไรเกินกว่าคำว่า “คนรู้จัก””
“เธอคิดอย่างนั้น ..แล้วอีกฝ่ายล่ะ ..เขาคิดด้วยมั๊ย?” ลัคนัยนิ่ง
“ที่ฉันพูด ..เพราะไม่อยากเห็นเธอกับคุณวัชลุกขึ้นมากัดกันเองเพราะนางงามมือสองนั่น แล้วยิ่งไปกว่านั้น อย่าให้ยายนกรู้เด็ดขาดว่าเธอรู้จักกับพิมลแข ไม่อย่างนั้น .... เธอจะลำบากกว่านี้แน่” วิสาขาเสียงเข้มเตือนลัคนัย!
ตอนเย็น ภายในห้องรับแขกบ้านธวัช เพ็ญพรรณีกำลัง LIVE สดกับแฟนคลับ โดยเพ็ญพรรณีใช้มือถือถ่ายภาพห้องรับแขกที่กว้าง และสวยให้แฟนๆดู แล้วพูดกับหน้าจอมือถือ
“โซฟาชุดนี้ เพนได้มาจากอิตาลี แต่ตอนนี้ก็เบื่อๆแหละ ปกติที่บ้านเพนนีเปลี่ยนคอลเลคชั่นทุกปี ใครมีไอเดีย...บอกเพนได้น่ะค่ะ” เพ็ญพรรณีอ่านเม้นท์ “มีแฟนรึยังครับ” เพ็ญพรรณีแอ๊บใส
“ยังค่ะ คุณพ่อเพนท่านหวงน่ะค่ะ บางทีเพนก็เบื่อที่ใครๆชอบเรียกเพนว่า “คุณหนู””
เหมือนชนกเดินเข้ามา แล้วชะงัก มองเพ็ญพรรณีด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“เธอเป็นคุณหนูของบ้านนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพน”
เพ็ญพรรณีหันไปมองเหมือนชนกตกใจ แล้วรีบหันไปพูดกับหน้าจอมือถือ “ไว้ค่อยเจอกันใหม่นะจ๊ะ .. บั๊ย”
เพ็ญพรรณีกดปิดไลฟ์ ลุกหันมายิ้มให้เหมือนชนก “อ้าว ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะคุณนก”
“เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลย”
“แหมคุณนก เพนก็แค่ไลฟ์ขำๆนะคะ”
“แต่ฉันไม่ขำ ! อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอทำแบบนี้....ในบ้านของฉันอีก”
เพ็ญพรรณีมองเหมือนชนกโกรธ ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ เพ็ญพรรณียกเท้าขึ้นไขว่ห้างอย่างจงใจกวนตีนเหมือนชนกไพพรรณเดินมาเห็น ตกใจ “ลุกจากโซฟาเดี๋ยวนี้นะนังเพน”