บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 16 หน้า 2
ห่วงลัคนัย ธวัชลุ้นให้ลัคนัยตกลง วิสาขาพูดช้าๆ คล้ายเตือนสติลัคนัย “ว่ายังไงนัย น้าชายเธอถาม คิดให้ดีนะ”
พิมลแขส่ายหน้านิดๆ เพื่อเป็นสัญญาณให้ลัคนัยปฏิเสธ แต่แทนที่ลัคนัยจะเชื่อ ลัคนัยกลับตอบธวัชไปว่า...
“ครับ ผมเต็มใจจะดูแลคุณนกครับ”
เหมือนชนกยิ้มอย่างผู้ชนะ พิมลแขมองลัคนัยอย่างไม่เห็นด้วย ธวัชโล่งอก “ขอบใจนะนัย”
ธวัชไปยืนต่อหน้าเหมือนชนก จับบ่าลูก “พ่อยินดีด้วยนะลูก”
เหมือนชนกเข้าไปกอดธวัช แล้วปรายตาไปทางพิมลแข I WIN! พิมลแขพูดไม่ออก ธวัชปรายตามา พิมลแขต้องปรับสีหน้าให้คลายลง แต่ก็เห็นชัดว่าไม่ได้มีความยินดี ธวัชกลับมากอดลูก พยายามห้ามตัวเองไม่ให้คิด!
สายตาเหมือนชนกสะใจ! ลัคนัยมองเหมือนชนก.. เศร้าอยู่ลึกๆ
โถงทางเดิน บ้านธวัช เหมือนชนกเดินเชิ่ดมา สีหน้าอิ่มเอมเหมือนสาแก่ใจบางอย่าง เสียงลัคนัยดังไล่หลัง
“ขอใช้เรือนเล็กเป็นเรือนหอ? ... เจตนาชัดเจนเลยนะครับว่าเป้าหมายในการโจมตีครั้งนี้ของคุณคือคนในบ้าน”
รอยยิ้มของเหมือนชนกเปลี่ยนเป็นเหยียด เหมือนชนกหันหลังไป เห็นลัคนัยยืนกอดอกพิงผนังอยู่
“ผมนึกว่าคุณเลิกสงสัยผมกับคุณแขแล้วซะอีก”
เหมือนชนกเชิด “ฉันสงสัย ...หรือนายร้อนตัว?”
“คุณรู้แก่ใจตัวเองครับ ผมคงตอบแทนไม่ได้... แค่จะบอกว่า..คุณใจถึงกว่าที่ผมคิด” ลัคนัยประชดกึ่งน้อยใจ “ถึงกับกล้าลงทุนแต่งงานเพื่อจะชนะ!”
เหมือนชนกสัมผัสได้ถึงความน้อยใจของนัย แววตาวูบไหว แต่ก็ยังฟอร์ม “เพราะฉันเรียนรู้แล้วมากกว่า ว่าถ้าไม่ลุกขึ้นมาคุมเกม เกมมันก็จะตกไปอยู่ในมือของอีกฝ่าย”
“ผมไม่เห็นว่ามันมีฝ่ายไหนอีก ก็มีแต่คนในครอบครัวเดียวกัน” เหมือนชนกสีหน้าเจ็บลึกอย่างไม่ยอมรับ
“ผมรู้ ว่าคุณไม่เคยมองคุณแข เป็นครอบครัวของคุณ แต่เค้าคือคนที่พ่อของคุณเลือกแล้ว คุณทำสงครามกับคนในบ้าน ต่อให้ชนะ ก็จะไม่มีความสุข แถมยังทำให้คนที่คุณรัก ต้องมาพลอยเสียใจด้วยนะครับ”
“จะไม่มีใครต้องเสียใจ นอกจากคนที่คิดไม่ซื่อ! ถ้านายไม่เห็นด้วย แล้วยอมลงมาเล่นเกมทำไม จริงๆแล้วตัวเองก็อยากจะชนะเหมือนกันไม่ใช่รึไง ?” ลัคนัยอึ้งไป
“ใช่ คุณพูดถูก ผมอยากชนะ” ลัคนัยหนักแน่น “ผมจะทำให้เรื่องของเรามันไม่ใช่แค่เกม”
“เอาสิ ถ้านายทำได้ ก็เอาทุกๆอย่างไป ทั้งฉันและทุกๆอย่างของฉัน แต่ถ้าไม่สำเร็จ อยู่แล้วทุกข์เหมือนตกนรก ก็จะต้องออกจากเกมไปตัวเปล่า จะรับได้รึเปล่าล่ะ?”
แววตาแว่บแรกของลัคนัยเจ็บปวด แต่ไม่ทันไรก็เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว