บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 16 หน้า 4
“วิรู้ว่ามันทำใจยาก แต่การแต่งงานครั้งนี้จำเป็นสำหรับยายนกที่วันข้างหน้าต้องนั่งเก้าอี้แทนคุณธวัช ...บางอย่างมันมีตื้นลึกหนาบางกว่าที่เราเห็น วิอยากให้แม่ลองเปิดใจมองลัคนัย แบบไม่มีอคติมาบังตาดูซักครั้งค่ะ” มาลินีหันหน้าหนีไปสะอึกสะอื้นจนตัวโยน สิ่งที่วิสาขาพูดเป็นความจริง ...แต่ยากจะยอมรับ
เช้าวันใหม่ ลัคนัยกำลังยืนกำกับงานที่ส่วนแยกขยะ ดูคล่องแคล่ว เป็นผู้ใหญ่ และมีเสน่ห์ นิ่มนวลยืนเกาะลวดกั้นอยู่ด้วยแววตาที่สั่นระริก วิสาขาเดินมายืนข้างๆ
“ทำไมวิต้องนัดพี่ที่นี่ด้วย เกิดเด็กนั่นเห็นขึ้นมา เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก”
“คิดมาก...ดูเค้าสิ แป๊บๆ ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วมีแค่ตาโศกคู่นั้นแหละที่ยังเหมือนเดิม”
นิ่มนวลร้องไห้ “เพราะพี่เอง” วิสาขาตบไหล่ของนิ่มนวลเบาๆ เข้าใจ ให้กำลังใจ ทั้งคู่เงียบกันไปสักพัก
“เค้ากำลังจะแต่งงานนะ ...ลูกของพี่กำลังจะแต่งงาน”
“นัยจะแต่งงาน... แต่งกับใคร?” วิสาขา ยังไม่ตอบว่าใคร
แฟรนไชส์กรีนดรีม เหมือนชนกในสภาพลุยๆ เห็นวิสาขาเดินมากับนิ่มนวลก็เซอร์ไพร์สเล็กๆ แล้วเดินไวๆมาหา
“แม่ มายังไงคะเนี่ย ไม่เห็นบอกนกเลยว่าจะแวะมา
วิสาขาอึกอักก่อนจะบอก “แหม จะเอาอะไรกับแม่ล่ะ ก็รู้นี่ว่าแม่เป็นคุณนายปุบปับ เปลี่ยนใจไวเหมือนกดสวิทซ์ เออ..นก นี่คือ..” วิสาขาหันไปทางนิ่มนวล ตั้งท่าจะแนะนำให้เหมือนชนก นิ่มนวลรีบชิงบอก
“เอ่อ ฉัน ฉันไปก่อนนะคะ จะ..จะเอาขยะไปขาย พอดีป้าหลงน่ะค่ะ คุณเค้าเลยช่วยพามาส่ง”
วิสาขาไม่ค่อยพอใจนัก นิ่มนวลสบตากลับแบบขอโทษที่จำต้องโกหก แล้วทำท่าจะไป วิสาขาไม่ยอม
“นก...งั้นนกพาคุณป้าไปนะ แล้วช่วยแนะนำคุณป้าด้วยว่าเรารับซื้อแบบไหนบ้าง เพราะขืนให้แม่บอก เดี๋ยวจะขาดทุนเอา” นิ่มนวลมองวิสาขาส่ายหน้า ว่าไม่น่าทำแบบนี้ แต่วิสาขาเลิกคิ้วสูง ก็อยากจะชิ่งทำไมล่ะ
เหมือนชนกขำ “ไว้ใจได้เลยค่ะ” เหมือนชนกหันมาจับมือนิ่มนวล แล้วจูงไปด้วยกันโดยไม่นึกรังเกียจ
นิ่มนวลทั้งตื้นตันใจ ทั้งลำบากใจ หันไปมองวิสาขาเหมือนให้ช่วย แต่วิสาขาโบกมือบ๊ายบายพร้อมรอยยิ้มส่งกำลังใจให้
ผ่านเวลา เหมือนชนกทะมัดทะแมงอยู่ท่ามกลางกองขยะประเภทต่างๆ นิ่มนวลทำเป็นฟัง แต่แอบลอบมองเหมือนชนกด้วยความชื่นชมเป็นระยะๆ
“วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือแยกประเภท บางทีเรามีของที่มันมีวัสดุที่หลากหลายปนกันอยู่ เช่น แบบนี้”