บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 25 หน้า 2

ธวัชถอนใจ..เพราะรู้ดีถึงความดื้ออัตตาแรงของเหมือนชนก

“เธอคงคิดว่าเลือกทางนี้จะเจ็บปวดน้อยที่สุด ...แต่คงลืมคิดไป ว่ามันคือการตัดทางทั้งของตัวเอง และคนที่เธอรัก ...สุดท้ายทางนี้แหละค่ะ ที่เจ็บปวดที่สุด”

บ้านลัคนัย ห้องเด็ก มือของลัคนัยวางกรอบรูปบนชั้น มีทั้งภาพถ่ายแรกเกิดซึ่งมีข้อมูลของลูกและรอยปั๊มฝ่าเท้าไปจนถึงภาพถ่ายของเขากับลูกชาย

ห้องนอน  ลัคนัยวางกรอบรูปสุดท้ายที่ข้างเตียงด้วยสีหน้าหม่นหมอง (ยังไม่เห็นว่าเป็นภาพอะไร)

ห้องเด็ก ลัคนัยได้ยินเสียงลูกร้องไห้ ก็รีบตรงไปที่เปล ทันทีที่เห็นหน้าลูกชาย สีหน้าหม่นหมองของลัคนัย

ก็แลดูมีชีวิตชีวาขึ้น ลัคนัยอุ้มลูกขึ้นมาโอ๋ปลอบ

ห้องอาหาร ลัคนัยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูก เปลี่ยนไปก็พูดคุยกับลูกเจื้อยแจ้ว ลัคนัยมือถือขวดนม ตักนมผง ชงนมให้ลูก ดูทุลักทุเล  ลัคนัยเขย่าขวดนมไป

ระเบียงสระว่ายน้ำ  ลัคนัย อุ้มลูก ป้อนนม ตัวก็เดินโยกโอ๋ลูกไปด้วย

วันใหม่ เรือนเล็ก แผ่นซีดีเพลงคลาสสิกสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ถูกเก็บลงกล่อง คนเก็บคือไพพรรณ เห็นว่าด้านหลังนั้น แอ๊บ แอ้เองก็เข็นกระเป๋าเสื้อผ้าเหมือนชนกออกจากเรือนเล็ก ไพพรรณเก็บของจนมาถึงภาพพัฒนาการตั้งครรภ์ของเหมือนชนกกับลัคนัยที่วางโชว์อยู่ ไพพรรณหยิบมันขึ้นมาดู ทำใจหย่อนลงกล่องไม่ลงจริงๆ ไพพรรณเหลียวไปมองทางเหมือนชนกอย่างไม่สบายใจนัก

บ้านลัคนัย  ลัคนัยโกนหนวดอยู่หน้ากระจก ทีแรกก็โกนราบรื่นดี แต่พอจะเปลี่ยนไปอีกฝั่งก็เก้ๆ กังๆ เห็นว่าอีกมือของเขาอุ้มลูกอยู่นั่นเอง เลยต้องใช้มือเดียวโกนหนวด ลัคนัยนุ่งผ้าเช็ดตัว ยังแต่งตัวให้ตัวเองไม่เสร็จก็ต้องวางนนทพัทธ์บนเตียงนอน สวมผ้าอ้อมให้ อีกมือก็เขย่าของเล่น ดึงความสนใจลูก

ห้องโถง บ้านธวัช เหมือนชนกเดินเข้ามาในบ้านใหญ่ หยุดยืนที่หน้าห้องรับแขก เห็นพิมลแขกำลังเล่นกับเหมือนขนิษฐ์ ทั้งกอดทั้งหอม ทั้งฟัดลูกอย่างหมั่นเขี้ยว เหมือนชนกแตะที่ผนัง มองภาพดังกล่าวด้วยแววตาเศร้าสร้อย พิมลแขเงยหน้ามาเห็นเหมือนชนก ทำท่าจะทัก แต่เหมือนชนกพอรู้ว่าอีกฝ่ายเห็นก็เดินหนีไปทันที

บ้านธวัช วิสาขาเขียนระบุวันบนถุงน้ำนมเพื่อทำสต็อกนม เห็นว่าเหมือนชนกกำลังเก็บเครื่องปั๊มนมอยู่ข้างหลังวิสาขาหันไปหาเหมือนชนก ทำท่าจะพูดอะไรแต่แล้วก็ตกใจ รีบเข้าไปคว้ามือลูก เห็นว่าที่มือเหมือนชนก เธอ