บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 2
“ว่าที่คุณพ่อเค้าห่วง กลัวคุณแม่ได้สารอาหารไม่ครบน่ะค่ะ” ลัคนัยแค่ยกมุมปากนิดๆ ไม่ได้ต่อความ
“ผมไปทำงานก่อนนะ สายแล้ว” พิมลแขพยักหน้าให้ลัคนัย รอจนลัคนัยออกไปแล้วถึงเอ่ยกับไพพรรณ
“ซึมไม่หายเลยนะคะ”
“ค่ะ ...” ไพพรรณถอนหายใจ “แต่คุณนัยว่าซึมแล้ว คุณนกยิ่งกว่าตั้งแต่เกิดเรื่อง เธอก็แทบจะไม่ยอมออกจากเรือนเล็กเลย” พิมลแขรู้สึกเห็นใจเหมือนชนก
ตอนสาย เรือนเล็ก เหมือนชนกพึมพำ ละเมอ “คุณแม่คะ อย่าเพิ่งไป คุณแม่ !!!”
มือของเหมือนชนกไขว่คว้า เหมือนชนกฝันร้าย แต่แล้วไม่ทันไรเหมือนชนกก็สะดุ้งตื่นด้วยอาการเจ็บตะคริวที่ขา “โอ๊ยยยย” เหมือนชนกร้องด้วยความเจ็บปวด เหมือนชนกจับที่ต้นขา พลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง
“คุณนก” พิมลแขนั่งลงที่เตียงนวดต้นขาให้เหมือนชนกทันที เหมือนชนกเจ็บจนไม่มีแรงขัดขืน
“ดีขึ้นมั้ยคะ”
“เธอเข้ามาทำไม!”
“ฉันเอาข้าวเช้ามาให้คุณแทนคุณไพ”
“น้าไพเนี่ยนะยอมให้เธอเอามา”
พิมลแขตอบเลี่ยงๆ “แกยุ่งๆ อยู่ ไม่รู้หรอกว่าฉันเอามา ...” พิมลแขพยายามเข้าเรื่อง “ดูสิคะ ฝีมือคุณนัย น่าท้านน่าทาน แถมมีแต่ของบำรุงทั้งนั้น น่าอิจฉาคุณจัง”
เหมือนชนกน้อยใจ “ไม่มีอะไรน่าอิจฉาหรอก เค้าทำให้ลูกทั้งนั้น”
พิมลแขเห็นเหมือนชนกบอกด้วยน้ำเสียงประชด แต่แววตากลับเจ็บปวด เลยเตือนสติเหมือนชนก
“เค้าทำให้แม่ของลูกต่างหากล่ะคะ ดูเมนูก็รู้ว่าในถาดนั่นของบำรุงคุณทั้งนั้น ไหนจะงา ไหนจะเต้าหู้ ของพวกนี้มีแคลเซียมเยอะคุณจะได้ไม่เป็นตะคริวง่ายไง” เหมือนชนก คิดตามที่พิมลแขพูดแววตาแข็งๆ ดูอ่อนลง
“นัยเพิ่งผ่านเรื่องร้าย อาจจะยังทำใจไม่ได้ก็จริง แต่เค้าไม่เคยไม่ห่วงคุณนะคะ เค้าแสดงให้คุณเห็นผ่านการกระทำ ...แล้วคุณล่ะคะ จะไม่ทำให้เค้าเห็นบ้างเหรอ ว่าคุณเองก็ห่วงเค้ามากแค่ไหน”
พิมลแขสบตาเหมือนชนก พอเห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังครุ่นคิด พิมลแขก็ยิ้มบางๆ คล้ายทำหน้าที่ลุล่วง
พิมลแขแฝงความนัย “คุณน่าจะดีขึ้นแล้ว...งั้นฉันขอตัวนะคะ”
เหมือนชนกไม่เต็มเสียง “ขอบคุณนะ”
พิมลแขยิ้ม “ค่ะ” พอพิมลแขออกไป เหมือนชนกก็มองที่ถาดอาหารฝีมือลัคนัยคิด เหมือนชนกตักข้าวขึ้นมาใส่ปาก เหมือนชนลุกจากเตียงมานั่งทาน เหลือบมองรูปถ่ายพัฒนาการตั้งครรภ์ 10/20 สัปดาห์ที่นำมาตั้งโชว์