บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 5
“กินมื้อเช้าแล้ว?” ลัคนัยเห็นชามข้าวต้มที่หมดแล้ววางอยู่
“อยากกินข้าวต้มทะเลฝีมือน้าไพขึ้นมาน่ะ ทีหลัง นายไม่ต้องทำมาแล้วนะ น้าไพทำถูกปากมากกว่า”
ลัคนัยแทบสะอึก แต่พูดอะไรไม่ออก เหมือนชนกรู้สึกผิด กลบเกลื่อน
“งานที่บริษัทก็ยุ่งอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
“ครับ...” ลัคนัยเก็บถาดกับข้าวของตัวเองไป..ไพพรรณที่เดินมาเห็น...มองอย่างไม่สบายใจ
เรือนเล็ก ไพพรรณติงเหมือนชนก “ทำไม คุณถึงพูดกับคุณนัยแบบนั้นล่ะคะ?”
เหมือนชนกชะงัก สีหน้าเหมือนชนกต่อหน้าไพพรรณ ไม่มีแววหยิ่งอย่างที่แสดงออกกับลัคนัยแม้แต่น้อย
“จู่ๆ ก็ปฏิเสธคุณนัย ไม่ให้เธอดูแล... คุณโกรธอะไรคุณนัยเหรอคะ?”
เหมือนชนกจุกขึ้นมาในอกเมื่อไพพรรณถาม ความเจ็บปวดพลุ่งขึ้น! “โกรธเหรอคะ? เค้ามากกว่าที่โกรธนก”
“ว่าไงนะคะ?”
“เรื่องแม่...ถึงปากเค้าจะพูดว่าไม่ได้โกรธ แต่จริงๆแล้ว...ก็ไม่ลืม...”
“คุณนัยเธอพูดเหรอคะ?”
“ไม่ได้พูดกับนกหรอก แต่..” สีหน้าเหมือนชนกเจ็บปวด
ไพพรรณส่ายหน้า ไม่จี้ถามอีก “โถ นี่ไม่ให้คุณนัยดูแล เพราะโทษตัวเองใช่มั๊ย?”
เหมือนชนกน้ำตาร่วง “นกทำให้แม่กับลูกเค้าต้องพรากจากกันแล้ว ยังจะมีหน้าทำตัวเป็นภาระให้เค้าอีกเหรอคะ?”
“โธ่เอ๊ย” ไพพรรณสงสารเหมือนชนกมาก “อย่าคิดแบบนั้นค่ะ ไม่เอาค่ะ คุณนก...แม่คุณนัยเพิ่งเสีย ก็ต้องให้เวลาเธอทำใจหน่อยนะคะ”
“ขนาดแค่ที่เค้าเข้าข้างพิมลแข นกยัง” เหมือนชนกกำมือแน่น “แล้วเรื่องแม่ของเค้า มันหนักยิ่งกว่าเรื่องนี้ซะอีก! ฮือ...เค้าจะมีวันให้อภัยนกได้เหรอ?”
“คุณนก...เชื่อไพนะคะ คุณนัยน่ะ รักคุณ เธอต้องให้อภัยคุณได้ แค่ต้องให้เวลาเธอ แล้วอะไรๆมันจะดีขึ้น...เลิกคิดแบบนั้นนะคะ นะคะคุณนก..เชื่อไพนะคะ”
**************************************************ตัดวัน*****************************************************
วันใหม่ หน้าเรือนเล็ก มาลินีใช้ส้อมจิ้มอาหารบนโต๊ะจะป้อนปากเหมือนชนกที่นั่งถักโครเชต์ แต่เหมือนชนกปฏิเสธ “นกอิ่มแล้วค่ะยาย
“จะอิ่มได้ยังไง กินไปยังไม่ถึงครึ่ง ...อะไรของหลานฉันเนี่ย เดือนแรกๆ ก็เร่งทำน้ำหนักเหลือเกิน ไปๆ มาๆ