บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 3
ตอนบ่าย ทางเดินกรีนดรีม เหมือนชนกเดินเข้ามาพร้อมกับของฝากเต็มไม้เต็มมือ จอมยุทธเห็นเหมือนชนกก็รีบทัก และรีบเข้าไปช่วยถือของ
“คุณนก มาครับผมช่วย.. นี่คุณนัยไปคุยกับจัดซื้ออยู่ครับ แต่เดี๋ยวผมแจ้งให้ครับ ว่าคุณนกมา”
“เอ่อ.. ไม่ต้อง! ฉันรอได้ เขาจะได้ไม่ต้องรีบ แล้วก็” เหมือนชนกชี้ของ “อันนี้เป็นของนัยเค้า ส่วนถุงนี้ ก็ของพวกคุณ”
จอมยุทธหวานปาก “อุ๊ย ขอบคุณค๊าบ สวยแล้วยังใจดี.. เดี๋ยวไม่เกินสี่โมงคุณนัยก็กลับมาที่ห้องครับ”
ผ่านเวลา ห้องทำงานลัคนัย นาฬิกาบอกเวลาสี่โมง ลัคนัยกลับเข้ามาที่ห้อง ยังไม่ทันจะถึงโต๊ะดี มีเสียงเคาะ..
ประตูเปิดออกมาปรากฏว่าเป็นนุชนารถ นุชนารถถือกล่องกระดาษใบย่อมเข้ามาอย่างทุลักทุเล ลัคนัยก็รีบไปช่วยเปิดประตูค้างไว้ แล้วรีบรับกล่องช่วยถือมาวางบนโต๊ะในห้อง
“อะไรครับเนี่ย”
“ของป้านิ่ม ...เอ่อ ...แม่คุณนัยค่ะ พอดีเจ้าของแฟลตเคลียร์ห้องให้คนเช่าต่อ เลยเรียกนารถไปขนมา”
“ผมลืมไปซะสนิทเรื่องห้องเช่าของคุณแม่ ลำบากคุณนารถจริงๆ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ นารถอยู่ใกล้ๆ แล้วของก็ไม่ได้เยอะ”
ลัคนัยพยักหน้า เขาเปิดกล่องเห็นว่าข้างในมีเสื้อผ้า ของใช้จำเป็น และแล้วลัคนัยก็หยิบของอย่างหนึ่งขึ้นมา
ในมือของลัคนัย ถือผ้าคลุมไหล่ที่เคยฝากนุชนารถไป มองอย่างแปลกใจ นุชนารถยิ้ม
“ผ้าผืนนี้ ที่คุณนัยเคยฝากไป”
“ครับ ...ผมซื้อมาตอนไปฮันนีมูนที่น่าน ตั้งใจเอามาฝากคุณแม่ แต่ท่านก็ไม่อยู่รับ...ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าสุดท้ายมันจะถึงมือท่าน” ลัคนัยมองผ้าในมือ รอยยิ้มที่หายไปนานกลับมา
“ขอบคุณคุณนารถนะครับ ที่ช่วยทำให้ความตั้งใจของผมเป็นจริง”
“ไม่ใช่เพราะนารถหรอกค่ะ แต่เพราะโชคชะตาต่างหาก..ดีจังเลยนะคะ”
ลัคนัยยิ้มให้นุชนารถอย่างตื้นตัน.. ปนด้วยแววเศร้าหน่อยๆ เพราะแม่ได้จากไปแล้ว
นุชนารถยังเป็นห่วงอยู่ “เรื่องวันนั้น คุณ..กับคุณนกเข้าใจกันแล้วใช่ไหมคะ?”
ลัคนัยชะงักไป “ผมรู้ครับ..ว่าคุณนกไม่ได้ตั้งใจ...ตอนนั้นผมเองก็พูดไปด้วยอารมณ์”
นุชนารถโล่งอก “นารถคิดอยู่แล้ว..ว่าคุณนัยต้องรู้” แต่เห็นลัคนัยยังดูไม่ปลอดโปร่ง “แล้วคุณนัยยังไม่สบายใจอะไรอีกเหรอคะ? ในเมื่อ..”
ลัคนัยแตะที่ผ้า ยิ้มประชดตัวเอง “ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณนารถไม่ต้องเป็นห่วง”