บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 4
สายตานุชนารถมองอย่างเป็นห่วงจริงๆ
“แค่เรื่องบางเรื่อง ถึงเราจะรู้” ลัคนัยยังอมทุกข์ “แต่..ไม่ใช่ว่าเราจะลืมมันได้ง่ายๆ”
เหมือนชนกที่แอบฟังอยู่หน้าห้องตั้งแต่ต้น ตอนที่นุชนารถเข้ามา ตะลึง!ที่ได้ฟัง เหมือนชนกเซถอยหลังไปอย่างไม่ตั้งใจ
ทางเดินกรีนดรีม จอมยุทธเห็นเหมือนชนกเดินก้มหน้าออกมาตามลำพัง ท่าทางเศร้าๆก็แปลกใจ
“คุณนก เจอคุณนัยรึยังครับ?”
เหมือนชนกเพิ่งได้สติ จมอยู่ในภวังค์ “อะ.... พอดีฉัน เพิ่งนึกได้ว่ามีธุระน่ะไม่ต้องบอกนัยนะ ว่าฉันมา”
จอมยุทธงง! เหมือนชนกเดินออกไป สุดใจ พริบพราวที่เห็นเหตุการณ์ต่างเข้ามาหาจอมยุทธ
“แบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ” สุดใจ กับพริบพราวต่างก็สงสัย จอมยุทธ์ทันที!!! “มันยังงี้นะ!!”
สุดใจ กับพริบพราว สองคนหูผึ่ง ล้อมวงมาใกล้ “ผมอยู่ใต้เตียงพวกเค้าเมื่อไหร่ จะตอบให้!!!”
ตึ่ยยยย พริบพราว สุดใจเหวอกันไป “หืม!! นึกว่าจะพึ่งได้ไม่ได้เรื่อง!”
“นี่ตกลงอยากเม้าหรือเป็นห่วงเจ้านาย”
“ห่วงสิยะ การเม้าถึงคือการแสดงออกว่าเราเป็นห่วง ด้วยเหมือนกันนะ”
พริบพราวเปรย “เฮ่อ...คุณนกยิ่งท้องไส้อยู่ด้วย ไม่รู้มีปัญหาอะไรกันเนอะ”
สามขาเม้าจะว่าไป ก็ชักเป็นห่วงเหมือนกัน…
กลางคืน เรือนเล็ก เหมือนชนกกำลังทาออยล์บำรุงผิวสำหรับคนท้อง ลัคนัยที่เพิ่งกลับ ยังอยู่ในชุดทำงานถามขึ้น “วันนี้ออกไปไหนมาเหรอครับ? เห็นเด็กบอกว่าคุณนกออกไปข้างนอก จะไปไหนทำไมไม่บอกล่ะครับ ผมจะได้ไปเป็นเพื่อน”
“แค่..ไปซื้อของนิดหน่อย แค่นี้ฉันไปเองได้” เหมือนชนกพูดปัด แล้วพยายามเอื้อมจะทาออยล์ในจุดที่ไม่ถนัด
“มาครับ ผมช่วย” ลัคนัยดึงออยล์ในมือเหมือนชนกมา เทใส่ฝ่ามือ บรรจงทาให้ผิวให้...เหมือนชนกนิ่งมอง...
“แค่เรื่องบางเรื่อง ถึงเราจะรู้” ลัคนัยยังอมทุกข์ “แต่..ไม่ใช่ว่าเราจะลืมมันได้ง่ายๆ”
เหมือนชนกถอยหนี “ไม่ต้อง! นายเพิ่งกลับมา... น้ำก็ยังไม่ได้อาบ.....ไปอาบน้ำเถอะ”
ลัคนัยเห็นท่าทางเหมือนชนก ชะงักไป นึกว่าเหมือนชนกรังเกียจ...”ครับ..” ลัคนัยยอมผละออกไป..
เหมือนชนกรู้ว่าทำให้ลัคนัยเสียความรู้สึก ตัวเองก็รู้สึกแย่... แต่ก็บีบมือ ใจแข็งเอาไว้...
เช้าวันใหม่ สำรับกับข้าวถูกวางลง สีหน้าลัคนัยที่ยกมาให้เซอร์ไพร์ส