บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 14 หน้า 3
พี่ต้อยิ้มให้แล้วเดินไป เศรษฐามองตามไป ก่อนจะหันกลับมาเห็นเพนนีเดินมา เพนนีนึกถึงคำพูดของคุณหญิงโรส
“เพนนีพยายามคุยกับเค้าแล้วค่ะ.....คุณแม่....แต่เค้าไม่สนใจ....มองเพนนียังกะกิ้งกือ ไส้เดือน”
“แกก็พยายามให้มันมากกว่านี้ซิ....ผู้หญิงสมัยเนี่ย....วิ่งเข้าหาผู้ชายกันทั้งนั้น ใช้มารยาแล้วก็ใช้สมองให้มันดูดี....อย่าให้เค้ารู้ว่าเรากำลังจับเค้าน่ะ....ทำเป็นมั้ย”
เพนนีที่มองเศรษฐาอยู่ ยิ้มให้เศรษฐา เศรษฐาไม่ยิ้มให้แต่ขยับจะเดิน เพนนีเดินเข้าไปดักหน้าเศรษฐา
“ทำไมต้องเดินหนีชั้นด้วยคะ.....”
เศรษฐาถอนหายใจเบาๆเหมือนรำคาญ “ผมจะไปดูฉาก”
“แต่ชั้นว่าคุณหนีชั้น......ไม่อยากเจอหน้าชั้น....”
เศรษฐาหันมามอง “ผมจะทำอย่างนั้นทำไม”
เพนนีเหมือนผิดหวังเล็กๆ “เราจะคุยกันดีๆบ้างได้มั้ยคะ”
“ผมก็ไม่ได้พูดไม่ดีกับคุณนิ....”
เพนนีมองเศรษฐาอย่างอัดอั้น “ชั้นขอโทษคุณ......คุณก็ไม่รับ.....บอกว่าชั้นไม่ได้อยู่ในสายตาคุณ วันนี้ยิ้มให้ คุณก็ไม่ยิ้มตอบ ชั้นพยายามดีกับคุณ.....คุณก็ไม่สนใจ....”
“ถ้าคุณจะทำดีกับใคร......คุณควรจะดีกับเขาด้วยความรู้สึกที่มาจากใจ ซึ่งมันไม่ต้องอาศัยความพยายามเลย”
เพนนีมองเศรษฐานิ่ง รู้สึกผิด เศรษฐามองเพนนีอย่างพิจารณา
“พูดตรงๆนะ.....ผมไม่เชื่อว่าที่คุณมาพูดดีกับผมเพราะคุณรู้สึกผิด”
“เพราะคุณไม่เคยให้โอกาสชั้นมากกว่า....”
“พิสูจน์ให้ผมเห็นซิ.....แล้วผมจะเชื่อ” เศรษฐาพูดจบก็เดินไป เพนนีมองตามไป อย่างโกรธๆ พึมพำ “พอกันที..”
เพนนีพูดจบก็เดินไปด้วยความโกรธ เดินแซงเศรษฐาไป โดยไม่ทันเห็นเสาที่วางไว้ ไม่มั่นคง เสาเอนลงมาโดยที่เพนนีไม่เห็น แต่เศรษฐาซึ่งตามหลังมาเห็นพอดี ตะโกนเรียกอย่างตกใจ “เพนนี.....”
แต่เพนนีซึ่งหันหลังให้เสา ไม่เห็นว่าเสากำลังล้มใส่ เพนนีหมุนตัวกลับมาพร้อมๆกับเสาที่ล้มลงมา เศรษฐาวิ่งมาไม่ทัน เสาล้มใส่เพนนีเต็มแรง เพนนีล้มลงไป “โอย.......”
เสากระแทกหัวและตัว เพนนีหมดสติไป มีเลือดออกที่ขมับ ทุกคนร้องอย่างตกใจ
โรงพยาบาล เพนนีนอนอยู่ในห้องพัก ที่หัวมีผ้าพันแผลพันอยู่ คุณหญิงโรสกำลังคุยกับพี่ต้ออยู่ ท่าทางคุณหญิงโรสค่อนข้างเครียด