บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 14 หน้า 5
“ทำงานด้วยกันมา 2-3 เดือน....เห็นเค้าเป็นคนขรึมๆเฉยๆ.....เพิ่งจะเห็นเค้าใจร้อนวันนี้ล่ะ.......ให้โทรฯเร่งรถพยาบาลแทบจะทุกนาทีเลยล่ะ....”
“เค้าคงรู้สึกผิดมั้งคะ....ที่ฉากของเค้าล้มใส่เพนนี....”
“ก็มีส่วนนะ....”
“ปวดหัวจังเลยค่ะ
“นอนพักเถอะ.....เดี๋ยวแพรวจะมาอยู่เป็นเพื่อนน่ะ.....”
“ค่ะ.....”
เพนนีหลับตาลง พี่ต้อมองแล้วถอนหายใจเบาๆ รู้สึกเหมือนปัญหาและอุปสรรคเยอะ
ทางเดินในล้อบบี้ ห้องพักชายทะเล อัสวานเดินคู่มากับไนล์นที จูงมือกันมา สีหน้ามีความสุขทั้งคู่
“เราแวะไปที่โรงละครก่อนดีมั้ยคะ”
“กว่าจะถึงกรุงเทพฯน่าจะเย็นมากเลยนะ....น่าจะกลับกันหมดแล้วล่ะ”
“ไปหาพี่ฐาที่บ้านก่อนมั้ยคะ”
“อย่าเพิ่งดีกว่า.....”
“ไนล์จะกลับบ้านเหรอคะ”
ไนล์นทีนิ่งไปชั่วครู่หันมามองหน้าอัสวาน อัสวานมองอย่างเป็นห่วง
“ไม่ต้องห่วงหรอก....คราวนี้ผมตั้งหลักได้แล้ว.....คงไม่มีอะไรเจ็บไปมากกว่าที่ผ่านมาแล้วล่ะ...”
อัสวานยิ้มให้กำลังใจ “โอเคค่ะ.....พรุ่งนี้เราเจอกันที่โรงละครนะคะ”
“ครับผม....”
อัสวานเดินคู่ไปกับไนล์นที เหมือนว่าเรื่องจะปลอดโปร่ง
ห้องพักที่โรงพยาบาล เพนนีที่นอนหลับอยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตาขึ้นอีกครั้ง เพนนีขยับตัว
“แพรว......ขอน้ำหน่อยซิ......แพรว.......”
เพนนีที่หลับตาลงอีกครั้ง เพราะยังมึนหัวอยู่ มีคนประคองให้ลุกขึ้น เอาแก้วน้ำมาที่ปาก เพนนีจิบน้ำเสร็จ ลืมตาขึ้นพร้อมๆกับพูด “ขอบใจนะ.....”
เพนนีพูดยังไม่ทันจบ ก็เห็นว่าคนที่ประคองและป้อนน้ำให้คือเศรษฐา “อุ๊ย......”
เพนนีขยับตัวหลุดจากมือเศรษฐาที่ประคองหัวอยู่ตกลงไปที่หมอน “โอย......อูย........”