บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 14 หน้า 4
“ดิชั้นจะพยายามทำใจนะคะ.....ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ....แต่ดิชั้นไม่เข้าใจ ว่าทำไมมันต้องมาเกิดกับเพนนี.....แล้วที่สำคัญถ้าเสาฉากมันไม่มั่นคงแข็งแรง ล้มง่ายแบบนี้ ตอนแสดงเกิดมันล้มลงมาอีกจะทำยังไงคะ....”
“วันนี้ทีมฉากทดลองตั้งเสาครับ...มันก็เลยยังไม่เรียบร้อย”
คุณหญิงโรสหันไปมองเพนนีซึ่งยังหลับอยู่ ก่อนจะหันมาทางพี่ต้อ “ดิชั้นมีประชุมด่วนด้วยซิ”
“คุณหญิงไม่ต้องห่วงครับ....เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนเพนนีก่อน”
“ขอบคุณมากค่ะ......ดิชั้นโทรฯตามแพรวแล้ว....อีกสักพักก็คงมาค่ะ....”
“ครับ....”
คุณหญิงโรสเดินไปลูบผมเพนนีเบาๆก่อนจะเดินแยกออกไป พี่ต้อเดินมานั่งข้างๆเพนนี เพนนีรู้สึกตัว ครางเบาๆอย่างเจ็บ เพนนีค่อยๆลืมตาขึ้น
“เพนนี.....เป็นยังไงบ้าง.....”
เพนนีเบาๆ “เจ็บค่ะ.....เพนนีเป็นอะไรคะเนี่ย....ทำไมเจ็บจัง....ปวดหัวด้วยค่ะ”
เพนนียกมือข้างหนึ่งขึ้นมาจับหัว รู้ว่ามีผ้าพัน เพนนีทำท่าคิด
“เสาฉากล้มใส่น่ะ”
เพนนีทำท่าคิด
เศรษฐาซึ่งตามหลังมาเห็นพอดี ตะโกนเรียกอย่างตกใจ “เพนนี.....”
แต่เพนนีซึ่งหันหลังให้เสา ไม่เห็นว่าเสากำลังล้มใส่ เพนนีหมุนตัวกลับมาพร้อมๆกับเสาที่ล้มลงมา เศรษฐาวิ่งมาไม่ทัน เสาล้มใส่เพนนีเต็มแรง เพนนีล้มลงไป “โอย.......”
เพนนีพึมพำเบาๆ “คุณฐา......”
“ใช่......ฐาเค้าช่วยพาเพนนีมาที่นี่นะ.....”
“คุณฐาน่ะเหรอคะ....” เพนนีทำท่าเหมือนไม่เชื่อ พี่ต้อพยักหน้า
ก่อนหน้านี้ หลังเวทีการแสดง โรงละคร เศรษฐาวิ่งเข้าไปหาเพนนี ยกเสาออก มีทีมงานวิ่งเข้ามาช่วยยก เศรษฐาพลิกตัว เพนนีหงายขึ้นเห็นว่าที่ขมับมีเลือด
“เพนนี.....เพนนี.....” เพนนีลืมตาขึ้นมองเศรษฐาแล้วหลับตาลง “เรียกรถพยาบาล.....เร็ว......”
ทีมงานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรฯ เศรษฐาอุ้มเพนนีขึ้นมา มองเพนนีอย่างเป็นห่วง
ห้องพักในโรงพยาบาล พี่ต้อยิ้มนิดๆ ให้เพนนี