บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 6
ศุภารมย์ยืนอยู่ระเบียงด้านนอกห้องนอนด้วยแววตาเรียบเฉย
ทรงพลเดินเข้ามา “เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ทำไมคุณเพิ่งมาบอกผม”
“ฉันไม่ได้บอกคุณเพื่อให้คุณมาคาดคั้นอะไรจากฉัน..”.
ทรงพลสีหน้าเครียดขึ้นทันทีอย่างเห็นได้ชัด “แค่วินไปอยู่ที่นั่นก็แย่แล้ว...นี่ยังมีผู้หญิงอะไรอีก”
“ใจเย็นค่ะ...บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
“คุณไม่ต้องบอกให้ผมใจเย็น...แล้วถ้ามันมีอะไรล่ะ”
“มีหรือไม่มี...ถ้าหาผู้หญิงคนนั้นเจอ...เราก็จะรู้เอง”
ศุภารมย์มีแววตาเยือกเย็นผิดกับทรงพลที่มีแววตาเป็นห่วงมากกว่า
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่หน้าโรงแรมรอยัลเพิร์ล ลิลินกำลังเอาดอกไม้ใส่บาตรอย่างสุดท้าย หญิงสาวนั่งพนมมือขึ้นรับพร
“อายุ วัณโณ สุขขัง พะลัง... “
ลิลินลุกขึ้นก่อนจะมองพระที่เดินออกไป “ไปสู่สุขคตินะลุงช่วย...”
ลิลินเดินมาตามทางในโรงแรม ศักดิ์สิทธิ์เดินผ่านมามองไปเห็นลิลินก็รีบเรียกไว้ทันที “คุณลิน...”
“สวัสดีคะคุณสิทธิ์”
“เมื่อวานมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ...เห็นว่าอยู่ดีๆก็ลากะทันหัน “
ลิลินมองศักดิ์สิทธิ์คิดว่าเขารู้เรื่องเมื่อคืนที่ทิวัตถ์จูบเธอ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...พอดีเจอคนที่มารยาททราม...ปากจัด...วันๆ ไม่ทำอะไร...จ้องแต่จะคอยจับผิดคนอื่น”
“ใครครับ...ใครบังอาจทำคุณลินแบบนั้น...บอกผม...เดี๋ยวผมจัดการให้เอง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ...ฉันมาคิดๆดูแล้ว...หมอนั่นคง...สติไม่ค่อยดีน่ะค่ะ เอ...คุณสิทธิ์กับคุณทิวัตถ์นี่...เป็นเพื่อนกันมานานหรือยังคะ”
“อย่าเรียกว่านานเลยครับ...เรียกว่านานมากดีกว่า...ทำไมเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...ก็แค่เห็นว่าคุณศักดิ์สิทธิ์เป็นคนดีมีน้ำใจ...มองโลกในแง่บวก ไม่ตัดสินคนจากภายนอก...ดูแล้วตรงข้ามกับตานั่น...เอ่อคุณทิวัตถ์น่ะคะ...ก็เลยคิดว่าไม่น่าจะคบกันได้...ถ้าไม่มีอะไรแล้ว...ลินขอตัวก่อนนะคะ”