บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 6 หน้า 5
ทรงพลชะงักก่อนจะเซ็นเอกสารต่อทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ต้นปาล์ม หาง่ายกว่า...แล้วก็ถูกกว่า...ถ้าเปลี่ยนเป็นต้นปาล์ม...บริษัทเราก็จะมีกำไรเพิ่มขึ้น”
“แต่ผมว่า...ที่พ่อเปลี่ยนเพราะพ่อกลัวว่าผมจะทำงานไม่ได้เพราะไอ้โรคบ้าๆของผมใช่มั้ยครับ”
“วิน...พ่อไม่ได้คิดอย่างนั้น “
“พ่อครับ...ชีวิตผมจะก้าวต่อไปไม่ได้...ถ้าผมยังวิ่งหนีอดีตอยู่อย่างนี้”
ทิวัตถ์สายตามุ่งมั่นจนทำให้ทรงพลไม่กล้าที่จะยื้อเอาไว้อีก เพราะกลัวแต่จะทำให้ทิวัตถ์สงสัยมากขึ้น
ด้านอนันยชกำลังเดินไปที่ห้องของตัวเอง เสียงมือถือดังขึ้น อนันยชหยิบมือถือขึ้นดูก็แปลกใจ “ยายน้อย” เขาทักอย่างแปลกใจ “ไม่คิดว่ายายจะอยากคุยกับผม”
“ที่จริงก็ไม่ค่อยอยากจะคุยเท่าไหร่หรอก...แต่พอดี...มันเป็นเรื่องที่เกิดจากเรา...ยัยณิตมันมาเล่าให้ยายฟังหมดแล้วเรื่องที่พ่อวันทำรุ่มร่ามกับหล่อนเมื่อวันก่อน”
“จับมือเนี่ยนะรุ่มร่าม”
“ยอมรับแล้วใช่มั้ยพ่อวัน”
“ยอมรับ..! อย่าพูดเหมือนว่าผมเป็นคนร้ายอย่างนั้นซิยาย”
“ยายจะพูดกับพ่อวันดีๆนะ...อย่ายุ่งกับวรรณิตอีก”
วาสนาพูดกำชับอนันยชเสียงเข้ม แต่อนันยชกลับไม่กลัว “แล้วถ้าผมจะยุ่งละ ! “
“พ่อวันก็คงต้องเจอเรื่องยุ่งๆ...ฟังยายให้ชัดๆ...ยายจะไม่ยอมให้ยายณิตเป็นของใคร...นอกจากพ่อวิน” พูดจบวาสนาก็วางสายทันที
อนันยชเจ็บใจที่ถูกกีดกัน แต่นั่นยิ่งเป็นแรงผลักให้เขาต้องการวรรณิตมากขึ้น
ที่บ้านวาสนา วรรณิตกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ที่สวนมุมหนึ่ง
“ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้ค่ะ...ช่วงนี้ฝากพี่ดูแลแกไปก่อนนะคะ...ส่วนเรื่องเงิน...ฉันจะรีบเอาไปให้” วรรณิตรีบตัดบทเมื่อเห็นวาสนาเดินเข้ามา “เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะคะ”
“คุยกับใคร”
“เอ่อ...พี่ที่โรงพยาบาลน่ะคะ...แกโทรมาบอกว่าแม่เริ่มมีอาการตอบสนองแล้ว” วรรณิตกำลังจะเอ่ยเรื่องเงิน “เอ่อ...”
วาสนาสวนขึ้นอย่างหงุดหงิด “ไม่ต้องเล่า...ฉันไม่ได้อยากฟัง...ถ้าแม่หล่อนตายเมื่อไหร่ค่อยบอกฉันก็พอ”
“ยาย !”
“หรือไม่จริง...นอนเป็นผักอย่างนั้นสู้ตายไปซะยังจะดีกว่า...อยู่อย่างนี้ก็เป็นภาระคนอื่นเขา”
วรรณิตไม่พอใจขึ้นมาทันที “แต่ที่ณิตยอมทำตามที่ยายบอกอยู่ตอนนี้...ก็เพราะณิตต้องการเงินไปรักษาแม่...ถ้ายายยังพูดกับแม่ของณิตอย่างนี้อีก”