บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 6 หน้า 2
“ครับ” ศักดิ์สิทธิ์ตอบรับแบบงงๆ เขามองตามหลังลิลินพร้อมนึกทวนคำพูด “เป็นคนดีมีน้ำใจ...มองโลกในแง่บวก...เอ๊ะ! หรือว่าคุณลิน...จะชอบเรา”
ศักดิ์สิทธิ์นิ่งไปไม่อยากจะคิดว่าลิลินชอบเขาหรือนี่ !!!
ที่โต๊ะอาหาร ทรงพลนั่งเครียด ศุภารมย์นั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์
ทรงพลมองศุภารมย์ที่ดูสงบนิ่งก็ไม่เข้าใจ “ทำไมคุณดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย”
“ทำไมคุณคิดแบบนั้นล่ะ”
“ผมมาคิดๆดูแล้ว...เราถามวินเลยมั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
“คุณคิดว่าวินจะบอกเราเหรอ...อีกอย่างเรายังไม่รู้เลยว่าวินรู้เรื่องการตายของบุญช่วยมากแค่ไหน...ถ้าไม่รู้...บางทีคำถามของเรา...อาจจะทำให้วินเจอคำตอบที่หามาทั้งชีวิตก็ได้”
ทรงพลได้ยินอย่างนั้นก็นิ่งไป เพราะรู้ว่าศุภารมย์หมายถึงเรื่องการตายของศุภิสรา
ทิวัตถ์ดลงมาจากข้างบนพอดี “ขอโทษที่ลงมาช้าครับ...พอดีเมื่อคืนผมทำงานดึกไปหน่อย”
ทรงพลกับศุภารมย์หันมามองหน้ากันก่อนที่ศุภารมย์จะหันไปถามทิวัตถ์ “พักนี้งานเยอะเหรอ”
“ไม่หรอกครับ...ผมอยากทำให้มันเสร็จๆน่ะครับ”
“ถ้าเป็นเรื่องงานแม่ไม่ค่อยห่วง...ห่วงว่าลูกจะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นมากกว่า”
ทิวัตถ์ชะงักไป ทรงพลพยายามสังเกตท่าทีของทิวัตถ์
อนันยชเดินตามเข้ามาขัดจังหวะได้พอดิบพอดี โดยมีป้าจวนเดินตามเข้ามาด้วย “เฮ้อ...มาเป็นคนสุดท้ายอีกแล้ว”
ทรงพลแอบขัดใจที่อนันยชเข้ามาขัด
ขณะที่ศุภารมย์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ทีหลังก็รู้จักกลับแต่วัน...จะได้ลงมาเป็นคนแรกบ้าง”
“อย่าดีกว่าครับ...เดี๋ยวยายจวนจะช็อกตายก่อน”
“อ้าวคุณวัน...ลงมาก็อวยพรกันแต่เช้าเลยเหรอคะ...ดีแล้วละคะคุณท่าน...ขืนคุณวันลงมาก่อน...เจ้าพวกเม็ดนุ่น คงตกใจยิ่งกว่าเห็นผีซะอีก...สงสารอิฉันเถอะคะ...ขี้เกียจสอนคนใหม่แล้ว...มาแต่ละคนอยู่กันได้ไม่ถึงเดือน”
“ป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ”
ป้าจวนรับคำก่อนจะเดินออกไป ทิวัตถ์ยิ้มๆ กับบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร
ทรงพลพูดขึ้น “เอ่อ วิน...พักนี้เรากับสิตาเป็นยังไง”
ทิวัตถ์แปลกใจเมื่อได้ยินที่ทรงพลพูดถึงสิตาเลยถามกลับด้วยความสงสัย “ทำไมอยู่ๆ พ่อถึงถามถึงเธอละครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ...พอดีโครงการที่วินรับผิดชอบอยู่ตอนนี้...คิดว่าเสี่ยหาญก็คงอยากจะได้เหมือนกัน...พ่อเราเขาก็เลยกลัวว่าหนูตาจะมาใกล้ชิดวิน...เพื่อล้วงความลับน่ะ”
“โอ๊ย...เรื่องนั้นแม่ไม่ต้องห่วงเลย...ยัยตาน่ะอยากล้วงอย่างอื่นของไอ้วินมากกว่าความลับอีก...เชื่อผมซิ”
ผู้เป็นแม่ดุ “วัน...บนโต๊ะอาหารอย่ามาพูดจาทะลึ่งทะเล้นนะ”
ทิวัตถ์พูดขึ้นเพื่อให้ทุกคนสบายใจ “ถ้าเรื่องสิตา...คุณพ่อกับแม่ต่ายไม่ต้องห่วงครับ...อดีตยังไงก็เป็นแค่อดีต”