บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 10 หน้า 3
“ชุดนี้น้องเพิ่งได้มาใหม่...เห็นว่าเหมาะกับคุณพี่มากๆ น้องก็เลยยังไม่ได้ให้ใครดู...นี่ก็ตั้งใจจะเอามาให้คุณพี่เลือกเป็นคนแรกเลยนะค่ะ”
“ขอบคุณนะคะที่นึกถึงต่ายเป็นคนแรก”
“แหม...ขอบคงขอบคุณอะไรคะพี่ต่าย...คุณพี่เป็นลูกค้าคนสำคัญของน้อง...ถ้าน้องมีของดีแล้วไปขายให้คนอื่น...ก็ดูเป็นการหักหาญน้ำใจกันเกินไปหน่อย...จริงมั๊ยล่ะค่ะคุณพี่”
ศุภารมย์ไม่ว่าอะไร หยิบเครื่องเพชรขึ้นมาส่อง ก่อนพ่นลมหายใจร้อนไปที่เพชรนั่นแล้วดูผล เป็นการทดสอบเพชรแท้เพชรเทียม
“เป็นไงคะ ไม่มีร่องรอยฝ้าจับใช่มั๊ยค่ะ...เอาอย่างนี้...ถ้าคุณพี่สนใจ...คือน้องอยาก” รุ่งทิพย์ชะงักไปดูไม่ค่อยกล้าพูด
“มีอะไรก็พูดมาเถอะคะคุณรุ่งทิพย์”
“แหม...ของน้องจะบอกว่า...ถ้าคุณพี่สนใจจริงๆ...น้องอยากจะขอแลกกับเครื่องเพชรของ...เอ่อ...ของคุณต้อยน่ะค่ะ” รุ่งทิพย์พูดจบก็รอฟังท่าทีของศุภารมย์อย่างเกรงๆ
ศุภารมย์นิ่งไม่แสดงความรู้สึกอะไร ก่อนจะวางเครื่องเพชรของรุ่งทิพย์ลง “ถ้าอย่างนั้นคุณรุ่งทิพย์คงต้องมาเสียเที่ยวแล้วละคะ...เพราะเครื่องเพชรของต้อย...ฉันอยากเก็บเอาไว้ให้วิน”
“เอ่อ...เหรอคะ...แหม...ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรคะ...ถือซะว่าน้องไม่ได้พูดก็แล้วกันนะคะ”
พอดีกับป้าจวนเดินเข้ามา “คุณท่านค่ะ...มีแขกมาขอพบค่ะ”
“ใคร...” จวนเข้าไปใกล้ และกระซิบบอกที่ข้างหูศุภารมย์เบาๆ ก่อนที่ศุภารมย์จะหันไปพูดกับรุ่งทิพย์ “ไว้ค่อยดูต่อวันหลังนะคะคุณรุ่งทิพย์...แต่ถ้ามีใครชอบหรือสนใจ...คุณรุ่งทิพย์ไม่ต้องเกรงใจนะคะ...ขอตัวนะคะ”
พูดจบศุภารมย์กับจวนก็เดินออกไป รุ่งทิพย์หน้าหงิกเพราะผิดหวังที่ไม่ได้ขายเครื่องเพชร
ที่สวน วาสนาบ่นอยู่กับนพกร
“นังจวนนะนังจวน...มีอย่างที่ไหนให้แขกมานั่งรอนอกบ้านแบบนี้...ร้อนก็ร้อน...น้ำท่าก็ไม่มี”
“ท่าทางคนบ้านนี้ไม่ค่อยอยากจะต้อนรับยายเท่าไหร่นะ”
“หุบปากไปเลยไอ้นพกร...ฉันอุตส่าห์พาแกมาฝากงานที่นี่...อย่ามาทำเป็นสู่รู้”
นพกรสีหน้าเซ็ง ชายหนุ่มเห็นศุภารมย์กับจวนเดินเข้ามา “เอ้า...มากันแล้ว”
วาสนาหันไปปรามนพกรด้วยสายตา “สวัสดีจ้ะแม่ต่าย...คงไม่ได้มากวนธุระสำคัญอะไรนะ”
“ไม่หรอกค่ะ” ศุภารมย์มองไปที่นพกรแบบสังเกต
วาสนาเห็นศุภารมย์มองก็รีบแนะนำ “นพกร...นี่แม่ต่าย...ไหว้ซะสิ”
นพกรไหว้อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
“นพกรเป็นหลานแท้ๆของฉัน...”
ศุภารมย์หันไปมองนพกรสีหน้าเรียบเฉย