บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 10 หน้า 4
“นพกร....นี่คุณศุภารมย์หรือคุณต่าย...คุณผู้หญิงของบ้านนี้...แม่ต่ายน่ะเป็นหลานรักของยายเลยนะ”
ป้าจวนแอบพูดกันเบาๆ “หลานรัก...รักเงินของหลานมากกว่า”
“อะไรนะนังจวน”
ศุภารมย์รีบขัด “คุณป้ามีอะไรคะ”
“ก็ไม่มีอะไร...คือฉันน่ะเห็นว่า.. ไอ้บ้านเธอนะก็ออกจะใหญ่โต...คงดูแลกันไม่ทั่ว...มีคนใช้ก็แก่จนใช้อะไรไม่ได้” วาสนาพูดกระทบจวน “ฉันก็เลยอยากจะให้เจ้านพกรมาช่วยงาน...งานอะไรก็ได้...ให้มันได้ช่วยแม่ต่ายกับพ่อพลได้บ้าง...ฉันก็ดีใจแล้ว”
“อีกแล้วหรอคะ”
“เอาน่าๆ ดูเจ้านพกรสิ...มันน่าสงสารจะตายไป”
ศุภารมย์หันไปมองนพกรที่ยังคงนั่งนิ่งไม่รู้หนาวรู้ร้อน ศุภารมย์มองดูแล้วก็ไม่ค่อยพอใจ “ต่ายคงให้คำตอบป้าไม่ได้หรอกคะ...คงต้องรอถามคุณทรงพลก่อน”
“อะไรกัน...เรื่องในบ้านแม่ต่ายเป็นคนจัดการอยู่แล้วไม่ใช่หรอ”
“ก็จริงค่ะ”
“แล้วจะมีปัญหาอะไร...ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยหาคนมาช่วยงานเธอนะแม่ต่าย”
“นั่นละค่ะปัญหา”
“นี่เธอว่าฉันยุ่งเรื่องในบ้านเธอเหรอแม่ต่าย”
“ไม่รู้จริงๆ เหรอค่ะคุณยาย”
“นังจวน! แกเรียกใครยาย”
ป้าจวนทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินออกไปเพราะรำคาญ
“ยังไงก็ต้องรอถามคุณทรงพลก่อน...อย่างน้อยก็ในฐานะเจ้าของบ้าน...ที่มีสิทธิ์ตัดสิน เรื่องในบ้านมากกว่าคนอื่น”
นพกรบ่นเบาๆ “อะไรนักหนากับอีแค่เพิ่มคน....”
วาสนาตีนพกร ส่งสายตาดุ เชิงว่าให้อยู่เฉยๆ ศุภารมย์มองวาสนาและนพกรด้วยแววตาเรียบเฉย
ป้าจวนเดินมาตามทาง ทันทีที่พ้นมุมมาก็ต้องตกใจเมื่อมีมือมาดึงเอาไว้ “ว้าย ! ตาเถร ! “
สลวยกับยอดนั่นเองที่ดึงป้าจวนเอาไว้ “ป้าพวกฉันเอง”
“นังหลวย...เล่นอะไรของแก...เกิดฉันหัวใจวายไปจะทำยังไง”
“ป้า...ยายน้อยแกเอาคนมาฝากอีกแล้วเหรอ...แล้วคุณต่ายแกรับไว้มั้ย”
“สอดรู้สอดเห็นจริงๆ...จะรับหรือไม่รับ...แล้วแกจะทำไม”
ยอดกัดฉลวย “จะอะไรอีกป้า...นังสลวยมันก็จะจับผัวน่ะซิ”
“ไอ้ยอดแกพูดดีๆนะ...เขาเรียกว่าบุพเพสันนิวาสเว้ย” สลวยเขิน