บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 4 หน้า 4
“แฟน..?”
“ก็พ่อหนุ่มบ้านทุ่งคนนั้นไง”
ลิลินนึกออกทันทีว่าทิวัตถ์คงหมายถึงวิทยารีบตอบปฏิเสธ “เขาเป็นเพื่อนฉัน”
“แหม...ท่าทางคุณจะมีแต่เพื่อนผู้ชายนะ...บอกมาดีกว่าว่าคุณมีแผนอะไร”
“นี่คุณเลิกหาเรื่องฉันซะทีได้มั้ย...แผนอะไรของคุณ..?”
“ก็แผนที่จะปอกลอกพี่ผมมาให้บรรดาผู้ชายของคุณไง”
ลิลินได้ยินอย่างนั้นก็เหลืออดเดินไปหยิบบาตรน้ำมนต์มาก่อนจะสาดใส่ทิวัตถ์ “หวังว่าน้ำมนต์นี่จะช่วยล้างความคิดชั่วๆออกไปจากหัวคุณได้บ้าง”
ลิลินพูดจบก็เดินออกไป ทิวัตถ์มองตามอย่างแค้นเคือง เสียงมือถือทิวัตถ์ดังขึ้น เขามองเบอร์ก่อนจะรับสาย “ครับพ่อ อะไรนะครับ...แม่ต่ายล้มเหรอครับ !!! “
ที่โรงแรมรอยัลเพิร์ล ในห้องทำงานของศักดิ์สิทธิ์ ชายหนุ่มกำลังดูหน้าแนะนำร้านอาหารในนิตยสารหลายเล่ม ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามา” ศักดิ์สิทธิ์มองไปก็เห็นปกติเปิดประตูเข้ามา “มาพอดีเลยคุณปกติ...ไม่มีใครมาสมัครเชฟเลยหรือไง”
“อย่าเพิ่งเลยครับคุณหนู...ตอนนี้ผมว่ามีเรื่องเร่งด่วนกว่าเรื่องนั้นอีกครับ”
“มีเรื่องอะไรอีก”
“ไม่ได้มีอะไรมากครับ...แค่คุณลิลินหายตัวไปเท่านั้นเอง”
“เรื่องแค่นี้มาบอกฉันทำไม” ศักดิ์สิทธิ์นึกขึ้นได้ “ว่าไงนะ... “ ปกติก้มหน้ารับผิด “เช็คดูแล้วหรือยัง ไปผิดห้องหรือเปล่า“
“เช็กดีแล้วครับ...ในห้องน้ำ...ระเบียง...ห้องนอน...ใต้เตียงดูหมดแล้วครับ”
“ตายล่ะงานนี้...อุตส่าห์โฆษณาไปทั้งจังหวัด...แล้วเล่นหายไปแบบนี้ฉันจะหาจากที่ไหนแทนละเนี่ย...ตายๆ”
“ตายแน่ๆเลยครับคุณหนู...เราจะทำยังไงกันดีครับ”
“ถามฉันแล้วจะให้ฉันไปถามป้าแกเหรอปกติ...เออ...แกร้องเพลงเป็นไหม”
ปกติตกใจเอานิ้วชี้หน้าตัวเอง “ผมเหรอครับ...แค่หายใจยังเพี้ยนเลยครับ”
“ฉันอยากจะบ้าตาย...ทำยังไงดีวะ” ศักดิ์สิทธิ์กลุ้มใจกับการหายตัวไปของลิลิน
ทิวัตถ์กลับเข้าบ้านเพื่อมาดูอาการของแม่ต่ายทันทีหลังจากที่ทรงพลโทรตาม
ทิวัตถ์รีบเข้าบ้านจนเกือบชนกับป้าจวน
“อุ้ย...คุณวินเป็นไรคะ”
“แม่ต่ายเป็นยังไงครับ”
“เป็นยังไง...? คุณท่านเป็นอะไรเหรอคะ”