บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 24 หน้า 12
ศักดิ์สิทธิ์เดินเข้ามาหาวิชนี ก่อนจะจับมือเธอขึ้นมาเบาๆ วิชนีมองตามเคลิ้มๆ ศักดิ์สิทธิ์สบตากับวิชนี เหมือนเวลาจะหยุดนิ่งไป “ที่ฉันทำไปทั้งหมด...เพราะฉันชอบเธอ...แล้วเธอล่ะคิดยังไงกับฉัน”
วิชนีรู้สึกตัวขึ้นชักมือกลับ “ฉัน...ฉัน...” หญิงสาวรู้สึกสับสน วิ่งหนีออกไป
“เธอ...” ศักดิ์สิทธิ์มองตามวิชนีไปอย่างใจตุ้มๆต่อมๆไม่รู้ว่าวิชนีคิดยังไง
ศุภารมย์กำลังยืนมองรูปศุภิสราอยู่ในห้องเก่าของศุภิสรา เธอพึมพำออกมาด้วยความคับแค้นใจ “สะใจเธอแล้วใช่มั้ย...”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ศุภารมย์หันมองเห็นเม็ดนุ่นเปิดประตูเข้ามา “คุณผู้หญิงคะ...คุณวินกลับมาแล้วค่ะ”
“ขอบใจ”
ทิวัตถ์เดินเข้ามาในบ้าน ศุภารมย์รีบทัก “วิน” ทิวัตถ์หันมา ก่อนจะเห็นศุภามรย์เดินเข้ามาหา “แม่อยากจะคุยกับลูกหน่อย”
“ไว้วันหลังได้มั้ยครับ...วันนี้ผมเหนื่อยๆ...ขอตัวก่อนนะครับ” ทิวัตถ์พูดจบก็เดินออกไป
ศุภารมย์มองตามทิวัตถ์ไปอย่างกังวลเพราะรู้สึกว่าที่ทิวัตถ์แสดงออกแบบนี้เป็นเพราะลิลิน พอดีกับเสียงมือถือศุภารมย์ดังขึ้น ศุภารมย์หลุดออกจากความคิด หยิบมือถือขึ้นมามองก่อนจะกดรับ “พร้อมแล้วใช่มั้ย”
ท่านรองศัลย์ที่เป็นฝ่ายโทรศัพท์มาหามีท่าทางกังวลใจ “ครับ...แต่คุณต่ายแน่ใจแล้วเหรอที่จะให้ผมทำแบบนี้”
“ถ้ามันเป็นทางเดียวที่จะให้เด็กนั่นออกไปจากชีวิตฉันได้...”
“แต่คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้...ผมว่ามันเสี่ยงเกินไป”
“หรือว่ารองฯไม่เชื่อใจตัวเอง”
ท่านรองศัลย์หนักใจ “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ...แต่อย่างน้อยผมก็พอจะมีทางอื่นที่เสี่ยงน้อยกว่า”
ศุภารมย์ปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่ได้...เพราะตอนนี้วินอยู่ข้างนังเด็กนั่นไปแล้ว”
“ก็เพราะอย่างนั้นผมถึงอยากให้...”
“ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
ศุภารมย์ตัดสายแววตาแข็งกร้าว
ทิวัตถ์ปิดประตูเดินเข้ามาในห้องอย่างเครียดๆ ก่อนจะนั่งลงนึกถึงเรื่องที่ลิลินพูด
”ฉันว่าช่วงนี้เราควรอยู่ห่างๆ กันเอาไว้ก่อน”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันไม่อยากให้คุณต้องลำบากใจ...เพราะเป็นฉัน...ฉันก็คงลำบากใจถ้าต้องเลือกระหว่างครอบครัวหรือความถูกต้อง”