บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 17
หน้าบ้านวาสนา อนันยชลงจากรถแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูให้วรรณิตลงมา
“นี่ณิตยังตกใจอยู่เหรอ...ผมบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ความผิดคุณ”
“ถึงจะไม่ใช่ซะทีเดียว...แต่ณิตก็มีส่วนนะคะ”
อนันยชจับมือวรรณิตขึ้นมากุม “โธ่...นายวินก็บอกอยู่ว่ามันไม่ได้คิดอะไร...คนที่คิดน่ะมีแต่คุณคนเดียวเลย...แล้วที่มันเป็นแบบนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ....มันเป็นโรคเก่าของมันมากกว่า “
วรรณิตรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ “แล้ว...เรื่องผ้าพันคอคุณแม่ดูจะไม่ค่อยชอบนะคะ”
“ชอบสิ...คุณแม่เป็นคนไม่แสดงออกแบบนี้แหละณิตอย่าคิดมากสิจ๊ะ”
วรรณิตนิ่งคิด อนันยชเห็นก็รีบเปลี่ยนเรื่อง เขาคว้าตัววรรณิตเข้ามากอด และกำลังจะหอม แต่วรรณิตบ่ายหน้าหนีไม่ยอม “อย่าค่ะคุณวัน”
“เราจะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ”
“แต่ตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งนี่คะ “
อนันยชยังพยายามจะหอมอีก แต่เสียงวาสนาก็ดังขึ้น “พ่อวัน...ทำไมถึงมาช้า...หรือว่าพายัยณิตไปทำอะไรมา”
พอเห็นวาสนามาอนันยชจึงต้องปล่อยวรรณิตอย่างเซ็งๆ
“ไม่ใช่นะจ๊ะยาย...คือ...”
“พอดีเกิดเรื่องวุ่นวายที่บ้านนิดหน่อย”
“เกิดอะไรขึ้น”
“วินไม่ค่อยสบาย...ช่วงนี้ปวดหัวอยู่บ่อยๆน่ะครับ”
“ปวดหัวเหรอ...โรคเก่าล่ะสิ”
“ครับโรคเดิม...แต่จะหนักหน่อยก็ตรงมาสลบอยู่หน้าบ้านเนี่ยแหละครับ”
“คุณพระคุณเจ้าช่วย!” วาสนาได้ยินอย่างนั้นก็ทำเป็นตกใจ ก่อนจะมีความคิดบางอย่างขึ้นมาทันที
ทิวัตถ์นอนหลับอยู่บนเตียง ประตูห้องเปิดออกทรงพลกับศุภารมย์ก้าวเข้ามา
“เป็นไงบ้างคุณ”
“วินยังหลับอยู่เลยค่ะ....หมอศรัณย์เพิ่งให้ยาคลายเครียดกับยานอนหลับเพิ่มไป”
“ทำไมครั้งนี้วินถึงได้ดูแย่กว่าทุกครั้ง”
“ก็คงจะเครียดอย่างที่หมอศรัณย์บอกน่ะค่ะ”