บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 4
เม็ดนุ่นสงสัย “ว่าแต่คราวนี้คุณยายน้อยยังจะพาพี่นพกรมาฝากอีกแล้วเหรอ...คราวที่แล้วคุณท่านก็ไม่รับไปทีนึงแล้วยังไม่เข็ดอีก”
สลวยวาดหวัง “ไม่รู้แหละแต่ยังไงคราวนี้ก็ขอให้คุณท่านเปลี่ยนใจรับไว้ทีเถ๊อะ...เราจะได้ไม่พรากจากกันอีก”
ป้าจวนไม่เชื่อ “ไม่มีทาง !! ท่าทางไม่มีสัมมาคารวะอย่างนั้นคุณท่านคงจะปลื้มเอาหรอก...ดูอย่างเมื้อกี้ที่มันพูดกับฉันซิ”
ระหว่างนั้นวาสนาก็พานพกรเข้ามา ทุกคนงงก่อนจะสะกิดให้หันมอง
ป้าจวนแขวะ “อ้าวววววววคุณยายน้อยนี่เอง...นี่จะมาหาของกินห่อกลับบ้านใช่มั้ย...ได้ๆรอเดี๋ยวนะคะ...พวกเอ็งไปดูในตู้ซิว่ามีอะไรเหลือๆให้คุณยายน้อยห่อกลับบ้านได้บ้างมั้ย”
“นี่!! ฉันไม่ได้จะมาขอส่วนบุญจากพวกแก...ที่มานี่ก็เพราะจะบอกพวกแกเอาไว้...ว่าต่อไปนี้นพกรจะเข้ามาทำงานที่บ้านหลังนี้”
ทุกคนอึ้งไปอย่างไม่เชื่อว่าศุภารมย์จะรับนพกรเข้ามาทำงานจริงๆ
“ไม่จริง...”
วาสนาลอยหน้าลอยตา “ไม่เชื่อก็ไปถามแม่ต่ายเอาเองสิ...แล้วจำใส่กระโหลกไว้ด้วยว่าจากนี้ไปนพกรจะเป็นคนดูแลทุกอย่างให้คุณวิน !!”
ป้าจวน ยอดกับเม็ดนุ่นอึ้ง มีแต่สลวยที่ดีใจแค่เห็นนพกรเข้ามาก็แทบจะละลาย วาสนายิ้มสะใจแล้วหันหลังกำลังจะเดินออกไป ระหว่างนั้นก็นึกบางอย่างได้จึงหันกลับมาคว้าถุงขนมที่วางอยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋าก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป
ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ลิลินนั่งลงที่เก้าอี้ดีใจจนลืมตัว เผลอจับมือปรมัตถ์
“จริงเหรอมัตถ์...มัตถ์กู้ไฟล์ได้แล้วเหรอ”
ปรมัตถ์นิ่งมองมือแอบเขิน ก่อนลิลินจะนึกได้จึงปล่อยมือปรมัตถ์
“ได้...แต่ได้แค่บางส่วนเท่านั้นนะลิน...ลินดูเอาเองละกัน”
ปรมัตถ์คลิกเปิดไฟล์ให้ลิลินดู ภาพในคลิปเป็นช่วงเวลาที่รักษาทิวัตถ์
ทิวัตถ์สะดุ้งตื่นลืมตาหายใจหอบถี่ขึ้นมา “แม่!“
ทิวัตถ์หันไปข้างๆเห็นหมอศรัณย์นั่งสังเกตการณ์อยู่
“คุณวิน ! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ...เปล่าครับ...เป็นยังไงครับอาหมอ”
“เท่าที่ดู...คุณวินก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร...อาการปวดหัวของคุณวิน...น่าจะมาจากการพักผ่อนไม่เพียงพอมากกว่า”
“ถ้าอย่างนั้น...ผมฝากอาหมอบอกแม่ต่ายด้วยนะครับ...ว่าผมไม่ได้เป็นอะไร”
“ได้ครับคุณวิน...”