บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 5
ทิวัตถ์ยกมือไหว้ศรัณย์ก่อนจะเดินออกไป ไม่นานนักทรงพลก็เดินเข้ามา ถามถึงอาการของทิวัตถ์อย่างเป็นห่วง “เป็นไงหมอ...”
“เรียบร้อยดีครับ...ผมได้ย้ำความทรงจำว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนฆ่าคุณศุภิสราไปแล้ว...”
“วินจะไม่มีทางจำเรื่องวันที่แม่เขาตายได้ใช่มั้ยหมอ”
“ถึงจะจำได้...คุณวินก็จะเห็นว่าฆาตกรคนที่ฆ่าแม่ของคุณวิน...คือผู้ชายคนนั้น”
ทรงพลถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ แต่ก็ยังไม่คลายความกังวล จบภาพที่กล้องวิดีโอที่ศรัณย์กดอัดเอาไว้
ลิลินดูคลิปจนภาพตัดไป ก่อนสงสัยในคำพูดของหมอศรัณย์
“ถึงจะจำได้...ก็จะเห็นว่าพ่อป้องเป็นฆาตกร...มันหมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่า...คนที่ฆ่าจะต้องเป็นฆาตกรอีกคน”
ลิลินใช้ความคิด “แล้วหมอศรัณย์ก็ทำหน้าที่บันทึกความทรงจำใหม่ให้กับคุณวิน”
“ก็ทำนองนั้น...แล้วตกลงพอจะได้เรื่องบ้างมั้ย”
“แค่นี้ก็เกินพอแล้วมัตถ์...คนที่ยังคิดว่าตระกูลนั้นเป็นคนดี...คราวนี้จะได้ตาสว่างกันซะที”
“แล้วลินจะจัดการกับไฟล์นี้ยังไง”
ลิลินนิ่งคิด
ศุภารมย์กำลังเคาะห้องเพื่อเรียกทิวัตถ์ “วิน...ตื่นยังลูก “
ศุภารมย์เปิดประตูเข้ามา มองที่เตียงก็แปลกใจที่ไม่เห็นทิวัตถ์ เดินไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่เจอ “วิน...”
ศุภารมย์นิ่งคิดว่าทิวัตถ์ไปไหน
ทางด้านป้าจวนกำลังสอนให้งานให้นพกร ขายหนุ่มทำหน้าเบื่อหน่าย
“กาแฟของคุณวินให้ใส่น้ำตาลหนึ่งช้อน...แล้วถ้าคุณวินปวดหัวยาอยู่ในลิ้นชักตรงเบาะหน้า...ถ้ามีอะไรเร่งด่วนโทรมาที่เบอร์นี้...ทั้งหมดที่ฉันสอนไปจำได้มั้ย”
“แต่ถ้าพี่นพกรจำไม่ได้...ถามสลวยก็ได้นะจ๊ะ”
“แหม...น้อยๆหน่อยนังสลวย...ถามเขาหรือยังว่าต้องการให้แกช่วยมั้ย” ป้าจวนหันไปดุสลวย สลวยยิ้มแหะ
“น่าเบื่อ...จะสอนไปทำไม...ฉันแค่มาขับรถให้วินเท่านั้น”
“แค่ขับรถอะไร ?? ก็ไหนบอกว่าจะมาดูแลคุณวิน...เมื่อจะมาดูแลคุณวินแกก็จะต้องรู้ว่าคุณวินชอบอะไรไม่ชอบอะไร...นี่แล้วอีกอย่าง...ต่อไปต้องเรียกคุณวิน...ห้ามเรียกชื่อเฉยๆอีกล่ะ...เข้าใจที่พูดใช่มั้ย”
นพกรทำหน้าเซ็ง ระหว่างนั้นศุภารมย์เดินรีบร้อนเข้ามา
เม็ดนุ่นถาม “คุณต่าย...จะรับอะไรหรือเปล่าคะ”
“มีใครเห็นวินบ้าง”