บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 2
“แล้วหมอว่ายังไงอีก...มันต้องมีสาเหตุมากกว่าการเครียดแน่ๆ”
ศุภารมย์พูดอย่างเหนื่อยใจ “หมอบอกว่าต้องมีอะไรมากระทบกับความทรงจำของทิวัตถ์มากกว่าทุกครั้ง...ฉันเกรงว่าครั้งนี้...วินอาจจะเจ็บหนักมากขึ้น”
“ไปเถอะคุณ...ให้วินเขาได้พักผ่อนเต็มที่”
พอทรงพลพาศุภารมย์ออกไปแล้วปิดห้องเรียบร้อยแล้ว ทิวัตถ์ก็ลืมตาขึ้นมองไปที่ประตู
“พ่อ...แม่ต่าย...ผมจะไม่ยอมใครใครมาทำอะไรครอบครัวเรา”
ระหว่างนั้นเสียงมือถือทิวัตถ์ก็ดังขึ้น ทิวัตถ์มองมือถือพอเห็นชื่อคนโทรเข้าก็ตกใจ
ป้าจวนกำลังสั่งงานสลวยกับเม็ดนุ่นที่กำลังช่วยกันจัดสวนอยู่
“เอ้าเร่งมือหน่อย...ชักช้าอย่างนี้วันนี้ทั้งวันก็ไม่เสร็จกันน่ะสิ”
“ฉันล่ะไม่เข้าใจเล้ย...ทำไมเราต้องมาจัดสวนกันใหม่ด้วยล่ะยาย...สวนแบบเดิมฉันว่ามันก็สวยอยู่แล้วนะ”
“นังสลวยอย่างแกจะไปรู้อะไร...นี่มันก็ใกล้งานมงคลของคุณวันแล้ว...เราก็ต้องทำให้บ้านดูสดชื่นสดใสเข้าสิ...เออเดี๋ยวพวกแกจัดตรงนี้เสร็จแล้วก็ไปยกอ่างบัวด้านโน้นมาด้วยนะ”
ทุกคนต่างพากันเซ็ง ขณะที่ทุกคนกำลังจะเดินไปยกกระถาง ระหว่างนั้นสลวยหันมาเห็นนพกรก็ร้องกรี๊ดขึ้นมา ทุกคนสงสัยจึงมองตาม เห็นวาสนากับนพกรเข้ามา
“อะไรของเอ็งฮะนังสลวย” ป้าจวนหันมาเห็นวาสนา “นี่แหละน้าที่เขาเรียกว่ามารผจญ...พวกเอ็งดูไว้ซะให้เต็มตา”
เม็ดนุ่นพาซื่อ “ไหนล่ะมาร...ฉันเห็นแต่คุณยายน้อย“
“ก็นี่แหละมาร...ก็เพราะพวกมารชอบเข้ามาตอนที่คนอื่นเขาจะมีเรื่องดีๆกัน”
ป้าจวนเหลือบไปเห็นสลวยที่ยืนมองนพกรเขินๆบิดม้วนตัวไปมา ก็เลยดึงหูสลวยจนร้องโอ๊ย “พอเลยนังหลวยนี่ก็อีกคน...งานที่คุณท่านสั่งเสร็จแล้วหรือไง”
วาสนาได้ทีแขวะ “แหม...เป็นคนใช้ที่นี่มันต้องเลียแข้งเลียขาอย่างนี้นี่เองถึงได้เป็นคนโปรดของแม่ต่าย”
“ไอ้พวกฉันมันก็แค่ทำงานตามที่คุณท่านสั่ง...แต่ก็ไม่เหมือนกับคนบางคนหรอก...วันๆไม่คิดจะทำอะไร...เอาแต่คิดหาวิธีสูบเงินทองทรัพย์สมบัติของคนอื่นเขา...แบบนี้มันเหมือนตัวอะไรน้า...??”
ยอดหน้าซื่อตาใสตอบ “อ๋อ...ที่บ้านฉันเรียกปลิงควายจ้ะป้า”
วาสนาประชด “ย่ะ!! มีปากอยากจะเห่าหอนอะไรกันก็เชิญ”
นพกรตัดบท “พอเถอะ...ยายจะมาทำอะไรก็รีบทำๆจะได้กลับ...อย่าเสียเวลากับพวกคนใช้เลย...น่ารำคาญ”
วาสนาเดินสะบัดนำหน้านพกรออกไป ทำเอาป้าจวน สลวย เม็ดนุ่นอึ้งไปที่ได้ยินนพกรพูดแบบนั้น
“แน่จริงกลับมาก่อนสิวะ...หน็อยย...ปากดีอย่างนี้แม่จะตบสั่งสอนซะหน่อย”
ยอดปราม “อย่าเลยป้า...จะทำอะไรคิดก่อนสิ...ป้าไม่เห็นกล้ามมันหรือไง”
ป้าจวนที่หงุดหงิดของขึ้นไม่หาย