บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 29 หน้า 4
วรรณิตพูดจริง วาสนารีบฉกมือไปเอาเงินจากวรรณิต คันปากอยากด่า “แกมัน..... “ แต่ก็คิดได้ เลยไม่ด่า “โอ๊ย... แล้วนี่แกจะบอกแม่ต่ายเมื่อไหร่”
“ยายไม่ต้องห่วง...เดี๋ยวณิตหาทางบอกเอง”
ที่ธนาคาร ศุภารมย์ใส่แว่นดำนั่งรออยู่ที่เก้าอี้
ผู้จัดการถือกระเป๋าใส่เงินสดมาให้ “ได้แล้วครับ...หนึ่งล้านบาท...จะตรวจดูก่อนมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไร…ขอบใจ” ศุภารมย์รับกระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาแล้วสวนกับรุ่งทิพย์
“อ้าวคุณพี่...สวัสดีค่ะ” รุ่งทิพย์ยกมือไหว้ยิ้มๆ
ศุภารมย์จึงต้องหยุดรับไหว้อย่างไม่ค่อยเต็มใจ “สวัสดีค่ะ”
“ตายแล้วคุณพี่...แล้วนี่คุณพี่มาทำอะไรที่ธนาคารคะเนี่ย “
“มาธนาคาร...ก็ต้องทำธุรกรรมการเงินซิคะ”
“ทุกทีคุณพี่ก็ให้เด็กมาทำไม่ใช่เหรอคะ” รุ่งทิพย์พยายามยื่นหน้ายื่นตาให้ศุภารมย์เห็น
ศุภารมย์เห็นสร้อยคอที่รุ่งทิพย์ใส่อยู่ก็ชะงักขึ้นมาทันที “สร้อยเส้นนี้น้ำงามจังนะคะ”
“ตาถึงจริงๆนะคะคุณพี่...สร้อยเส้นนี้เหมือนของคุณต้อยมาก...ที่น้องอยากได้ไงคะ...พอดีน้องไปได้มา...วันนี้คิดยังไงไม่รู้อยากใส่เส้นนี้พอดี...สงสัยใจเราจะตรงกันนะคะ”
“ค่ะ...แหม...สร้อยเส้นนี้เหมือนกับของน้องสาวฉันจริงๆ...ถ้าไม่รังเกียจ...พอจะบอกได้มั้ยคะว่าได้มายังไง”
รุ่งทิพย์ยิ้มอย่างภูมิใจอีก ศุภารมย์หรี่ตาลงอย่างสงสัย
วรรณิตเดินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากส่งวาสนากลับแล้ว หญิงสาวเดินขึ้นบันไดไปถึงขั้นบนสุดก่อนจะรู้สึกหน้ามืดขึ้นมา เธอซวนเซใกล้จะล้ม แต่แล้วทันใดนั้นลิลินก็เข้ามาเห็นก่อนจะรีบเข้ามาพยุงวรรณิต
“คุณณิต...เป็นไรคะ”
วรรณิตพยายามเกาะราวบันได หันมาเห็นลิลินยืนอยู่ด้วยสีหน้าเป็นห่วง “หน้ามืดนิดหน่อยค่ะ”
“มาค่ะ...ลินช่วย” ลิลินประคองวรรณิตลงนั่งด้วยกันที่ห้องโถง “คุณณิตต้องระวังหน่อยนะคะ...ขืนหน้ามืดเป็นลมตกบันไดไปจะแย่”
“ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
พอดีศุภารมย์เดินเข้ามาในห้องโถง วรรณิตหันไปเห็นร้องทัก “สวัสดีค่ะคุณแม่”
“เป็นอะไรรึเปล่า...ดูหน้าซีดๆนะ”
“เมื่อกี้คุณณิตเธอเกิดหน้ามืดขึ้นมาค่ะ”
“แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ...ดีที่คุณลินมาช่วยไว้ทัน”