บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 22
ลิลินเดินมาที่ลานจอดรถโรงแรมรอยัลเพิร์ล แล้วมองไปรอบๆเพื่อหาชัย “อยู่ไหนนะ...” ระหว่างนั้นลิลินเห็นซือเฟินเดินออกมาพร้อมกับหมิ่นหลิง “อาม่า...”
“อั๊วต้องขอโทษลื้อด้วยนะอาหมิ่นหลิงที่ต้องยืมลื้อมาจัดการกับอาเม้ง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอาม่า...คิดซะว่าแวะมาเดินเล่นค่ะ”
ลิลินรีบเข้ามายกมือไหว้ซือเฟิน “สวัสดีค่ะอาม่า”
ซือเฟินรับไหว้งงๆ ก่อนจะจำลิลินได้ “อ๋อ...ลื้อนี่เอง”
ลิลินทำเป็นมองไปรอบๆ “วันนี้อาม่าขับรถมาเองเหรอคะ...คนขับรถไปไหนล่ะคะ”
ซือเฟินถอนหายใจ “ลื้ออย่าถามได้มั้ย...อั๊วยิ่งหงุดหงิดอยู่...อาชัยนะอาชัย...จู่ๆอีก็โทรมาขอลาออกน่ะสิ...ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับอีหรือเปล่า...”
“ลาออก!” ลิลินสงสัย “ทำไมล่ะคะ...มีอะไรหรือเปล่า”
“นั่นแหละที่อั้วอยากรู้...พออั๊วถามอี...อีก็ไม่ยอมบอก”
เสียงเคาะประตูห้องทรงพลดังขึ้นทรงพลตะโกนเป็นเชิงอนุญาต “เข้ามาได้”
กานดาที่เดินจมูกแดงอาการเหมือนคนเพิ่งร้องไห้เสร็จเดินเข้ามา
“เมื่อคืนเจอคุณต่ายได้ยังไง”
“กานก็ไม่ทราบค่ะว่าคุณต่ายเธอมาได้ยังไง...กานนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วคุณต่ายก็เดินเข้ามา”
กานดามองที่ซอง ก่อนจะยื่นซองส่งให้ทรงพล
“อะไร” ทรงพลเปิดซองออกอ่านก่อนจะเห็นทรงพลสีหน้าเครียดขึ้นมา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น...คุณต่ายบังคับคุณให้ลาออกใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะคะ...กานแค่...” กานดาอ้ำอึ้ง ทรงพลเห็นก็รู้ทันทีว่ากานดาต้องถูกศุภารมย์ทำอะไรมาแน่ๆ
“บอกผมมาเถอะว่าคุณต่ายทำอะไรคุณ” กานดาได้แต่อึ้งพูดไม่ออกพยายามเดินหนี แต่ทรงพลคว้ามือกานดามาจับไว้ กานดาชะงัก “ผมรู้จักคุณต่ายดี...ตกลงคุณต่ายทำอะไรคุณ”
ระหว่างที่ทรงพลกับกานดาใกล้ชิดกัน เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนจะเห็นทิวัตถ์ที่เปิดประตูเข้ามาทันที ทรงพลกับกานดาตกใจ ทรงพลรีบปล่อยมือออกจากกานดาทันที
“คุณพ่อครับ” ทิวัตถ์เห็นกานดา “ขอโทษครับ...ผมนึกว่าคุณพ่ออยู่คนเดียว”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณวิน...กานกำลังจะออกไปพอดีค่ะ”