บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 22 หน้า 3
ทิวัตถ์รับกุญแจมากำลังจะเดินไป เขานึกได้หันกลับมาหยิบกระเป๋าสตางค์ส่งเงินให้นพกร “เอาไว้เป็นค่ารถ...แล้วนายก็กลับบ้านไปเลยไม่ต้องรอฉัน...แล้วถ้าใครถามหาฉันก็บอกว่าฉันไปหาลูกค้าแล้วกัน”
ทิวัตถ์พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้นพกรมองตามด้วยความสงสัย
ลิลินยืนคอยทิวัตถ์อยู่หน้าโรงแรมรอยัลเพิร์ล ไม่นานนักทิวัตถ์ก็ขับรถเข้ามาจอด
ลิลินรีบเปิดประตูขึ้นรถทันที “มาช้าจัง...ฉันจะไม่รอแล้วนะ”
“ยิ่งพูดก็ยิ่งช้านะคุณ”
ลิลินแทรกขึ้น “ก็เพราะใครละ”
“คร้าบคุณผู้หญิง”
ทิวัตถ์มองลิลินแล้วยิ้มส่ายหน้า ก่อนจะขับรถออกไป
ลิลินกับทิวัตถ์เดินเข้ามาตามทางเดินในชุมชนเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาเข้าไปตามซอกซอย ทั้งคู่เข้าไปถามชาวบ้าน ชาวบ้านชี้ให้เดินตรงไป ลิลินกับทิวัตถ์รีบเดินไป
แต่พอทั้งสองคนเดินจากไป ก็มีคนหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหาท่านรองศัลย์
ลิลินกับทิวัตถ์มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
“หลังนี้แน่นะคุณ”
“คุณป้าคนเมื่อกี้ชี้มาทางหลังนี้นะ...คุณก็เคาะดูก่อนเถอะน่า”
ทิวัตถ์เคาะที่ประตูหน้าบ้าน “ก๊อกๆๆ” พร้อมกับส่งเสียงเรียก “น้าชัยครับ...”
ลิลินกับทิวัตถ์แปลกใจที่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ลิลินลองเคาะดูบ้าง “น้าชัยอยู่มั้ยคะ”
ทิวัตถ์เริ่มรู้สึกบ้านเงียบผิดปกติ เขาหมุนลูกบิดประตูดู เห็นว่าประตูไม่ได้ล็อก “ทำไมประตูไม่ได้ล็อก”
ลิลินกับทิวัตถ์แปลกใจ ทั้งคู่รีบเข้าไปในบ้านชัย แล้วเดินสำรวจแต่ละห้อง
“น้าชัยอยู่มั้ยครับ”
“ตรงนี้ก็ไม่มี...หรือว่าน้าชัยจะย้ายออกไปแล้ว”
“ไม่น่าใช่...เพราะข้าวของเครื่องใช้ก็ยังอยู่”
ลิลินเปิดตู้เสื้อผ้าออก ไม่เห็นเสื้อผ้าแม้แต่ชุดเดียว “แต่ไม่มีเสื้อผ้าแล้ว”
ทิวัตถ์มองแล้วนิ่งคิดว่าชัยคงจะออกไปแล้วจริงๆ ลิลินมีสีหน้าผิดหวัง ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าด้านนอกของตัวบ้านท่านรองศัลย์ยืนมองอยู่หน้าบ้านด้วยความสงสัย
ทิวัตถ์เดินคุยกับลิลินมาตามทางหลังจากที่ออกมาจากบ้านน้าชัย
“น้าชัยลาออกแถมยังเก็บของหนีไปอย่างรีบๆ”