บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 5 หน้า 2
ทิวัตถ์รีบเบียงประเด็น “อ้าว...ก็แกเป็นคนบอกเองว่าสิตาอยู่ที่นั่น...แกก็รู้ว่าสิตาเป็นคนยังไง...ฉันก็กลัวว่าเธอจะทำให้แหล่งรายได้ของแกเป็นอะไรไง”
“ไม่รู้เว้ย...ตอนนี้อาจจะยังไม่กลับ...หรือว่ากลับมาแล้วอยู่บนห้องก็ได้...แต่ถ้าแกเป็นห่วงคุณลินจริงๆ...แกก็ควรรีบมาแล้วก็เอากิ๊กเก่าแกกลับไปซะ”
ทิวัตถ์ร้อนตัว “อะไร...ห่วงอะไร...ฉันก็แค่ถามไปอย่างนั้นแหละ...แค่นี้นะ” เขาวางสาย
“อ้าว เฮ้ย ! เดี๋ยวก่อนซิวะไอ้วิน” ศักดิ์สิทธิ์เหลือบไปเห็นสิตาเดินหน้าบึ้งเดินมาตามทาง เขารีบหลบทันที
พอเห็นสิตาเดินออกไป ศักดิ์สิทธิ์ก็โล่งอก
ทิวัตถ์วางสายก่อนจะคิดถึงลิลินด้วยความหมั่นไส้ “ทำเป็นเก่ง ป่านนี้คงจะร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้ว”
ทิวัตถ์ทายาที่ขาตัวเองก่อนจะลืม เผลอกดแรง เพราะนึกหมั่นไส้ลิลิน “โอ๊ย!” ชายหนุ่มเจ็บตรงที่โดนลิลินเตะ พาลโมโห “จะเป็นไรก็เรื่องของเธอ...ไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย”
ทิวัตถ์พยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้คิดถึงลิลิน
ที่ห้องพักในโรงแรมลิลินเปิดกล่องไม้ในความทรงจำขึ้น เห็นรูปปองภพกับเธอในวัยเด็กที่กำลังยิ้มและหัวเราะกันอย่างมีความสุข ลิลินลดรูปลงด้วยแววตาที่เคียดแค้น “หนูจะทำให้พวกนั้นตกนรกทั้งเป็นเหมือนพวกเรา”
ลิลินเหลือบไปเห็นปืนในกล่องไม้ ทำให้เธอหวนนึกกลับไปตอนที่สู้กับศัลย์ที่วัด
ศัลย์กำลังจะจ่อยิงทิวัตถ์ แต่ศัลย์กลับชะงักมือจนทำให้ทิวัตถ์ตอบโต้ได้ ลิลินที่นอนอยู่จดจำดวงตาของมันเอาไว้ ลิลินพึมพำด้วยความแปลกใจ สงสัยขึ้นมาทันที “ทำไมมันไม่ยิงเขา”
เช้าวันต่อมา ทิวัตถ์เดินกะเผลกลงมาจากบันได ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบกะเผลกไปทางหลังบ้านเพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็น แต่ไม่ทันซะแล้ว
ศุภารมย์ร้องเรียก “วิน ! “
ทิวัตถ์หันมาก็เห็นศุภารมย์รีบเดินเข้ามาด้วยความเป็นห่วง “เอ่อ...แม่ต่าย “
“ไปทำอะไรมา..”
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกครับ...แค่สะดุดนิดหน่อย...ไม่เป็นไรมากหรอกครับ”
“แน่ใจนะ”
ทิวัตถ์ยังไม่ทันตอบ เสียงป้าจวนดังขึ้น“คุณต่ายคะ อุ้ย...คุณวิน” ป้าจวนชะงักไปเมื่อเห็นทิวัตถ์
“มีอะไร”
“เอ่อ...ไม่มีอะไรแล้วค่ะ”
“มีอะไรก็พูดไปเร็วๆ”
“เอ่อ...คือ...เมื่อคืนอิฉันเจอผีคุณต้อยน่ะค่ะ”