บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 5 หน้า 5
วิทยาเปิดสมุดภาพต้นไม้ลีลาวดีดูภาพประกอบไปด้วยอย่างมีความสุข ระหว่างนั้นเห็นลูกน้องของวิทยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามา “พี่วิท...พี่ !! “
วิทยายังติดสายอยู่เลยรีบวาง “เดี๋ยวผมติดต่อกลับไปใหม่นะครับ” เขาวางสายแล้วหันไปถามลูกน้อง “มีอะไร”
“แย่แล้วพี่...ลุงช่วย...ลุงช่วยเขา!!!“
วิทยาสงสัยว่าเกิดอะไรกับบุญช่วย
ลิลินเดินเข้ามาบริเวณริมน้ำที่เคยเจอบุญช่วยนั่งอยู่ ลิลินมองไปแล้วก็เห็นชาวบ้านกำลังมุงดูบางอย่าง ชาวบ้านเดินผ่านมาต่างพูดคุยกันเซ็งแซ่
“จะเป็นอะไร...ก็เมาตกน้ำละซิ”
“แล้วนี่หลานเขารู้เรื่องหรือยังเนี่ย”
ลิลินได้ยินอย่างนั้นก็ใจไม่ดีจึงเดินตามชาวบ้านเข้าไปก่อนจะแหวกกลุ่มชาวบ้านเข้าไป แล้วลิลินก็ถึงกับอึ้งไปเมื่อเห็นชาวบ้านกำลังห่อศพแล้วใบหน้าที่เธอเห็นอยู่ในห่อผ้านั่นคือบุญช่วย !!!
ลิลินยืนสีหน้าตระหนกตกใจ ทำอะไรไม่ถูก เมื่อรู้ว่ากุญแจดอกนี้ไม่สามารถนำมาไขปริศนาต่างๆให้เธอได้อีกแล้ว
“นี่ๆเมื่อคืนฉันได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน...แล้วก็เสียงตกน้ำด้วยนะ”
“จะบ้าหรือไง...ใครจะไปทะเลาะกับคนบ้า...แกอาจจะเมาตกน้ำไปเองก็ได้”
ลิลินที่ฟังอยู่ก็รู้สึกสะดุดหูเพราะรู้สึกเหมือนกับที่พวกชาวบ้านสงสัย
ทางด้านตำรวจพากันเก็บหลักฐานและกำลังจะยกศพบุญช่วยขึ้น
ลิลินตัดสินใจเดินเข้าไปหาตำรวจเพื่อสอบถาม “เออ...จะเอาศพลุงช่วยไปไว้ไหนเหรอคะ”
“ต้องเอาไปชันสูตรก่อน...เพราะไม่ใช่การตายแบบปกติ”
ตำรวจยกศพบุญช่วยไปขึ้นรถ พอดีกับวิทยาวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา วิทยาเห็นศพบุญช่วยก็ช็อกทันที “ลุง...ลุงช่วย”
ลิลินเห็นวิทยาจึงค่อยๆปลีกตัวออกไปเพราะไม่อยากให้วิทยาเห็น กลัวว่าวิทยาสงสัยว่าเธอมาทำไม
ตำรวจหันไปถามวิทยาด้วยความสงสัย “คุณเป็นญาติผู้ตายรึเปล่าครับ”
“ครับ” วิทยาตอบเสียงสั่น
ลิลินพ้นออกมาแล้วก็หันกลับไปมอง เห็นวิทยากอดศพบุญช่วยร้องไห้
วิทยายืนเศร้าอยู่ริมน้ำ เขาได้ยินเสียงลิลินเดินเข้ามา จึงหันไปมอง
“ฉันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว...เสียใจด้วยนะคะ”
วิทยาพยายามกลั้นน้ำตา “คุณคงจะสงสัยว่า...แค่คนบ้าคนนึงตาย...ทำไมผมต้องเสียใจขนาดนี้”
“ไม่หรอกค่ะ...ฉันรู้ว่าลุงช่วยแกเป็นคนดี”
วิทยามองออกไปเบื้องหน้า พยายามทำเสียงให้นิ่ง “ถ้าไม่มีลุงช่วย...ก็คงไม่มีผมในวันนี้...ลุงช่วยแกเอาผมมาเลี้ยงหลังจากที่ผมเสียทั้งพ่อกับแม่ไปเพราะอุบัติเหตุ...แก...แกเหมือนกับพ่อผม”