บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 4 หน้า 2

ไปเที่ยวที่สวยๆ รับรองว่าน้องดาต้องชอบแน่”

ดาลัดดาวยิ้มหวาน “ขอบคุณค่ะ...”

อนึ่งยิ้ม คิดว่าดาลัดดาวจะยอมไปเที่ยวด้วย

“...แต่ดามีคนพาเที่ยวแล้ว”

อนึ่งหุบยิ้มแทบไม่ทัน ดาลัดดาวเดินออกไป อนึ่งเสียเซลฟ์

“พี่เสน่ห์ตกถึงขั้นโดนเด็กเชิดใส่เลยเหรอ”

ฤทัยแอบยิ้มขำๆ อนึ่ง ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสบายใจที่ดาลัดดาวไม่ได้มีท่าทีสนใจอนึ่งเลย มดพูดลอยๆ แขวะหน้าตาย “เดี๋ยวน้องชายอาจจะเสน่ห์แรงกว่า”

ฤทัยขำค้างไปเลย รีบเปลี่ยนเรื่อง “กลับกันเถอะ” ฤทัยรีบลุกนำไปก่อนใคร

หลังบ้านพักในสุสาน น้อยนั่งซักผ้าอยู่หลังบ้าน มีตะกร้าเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอนวางล้อมอยู่รอบตัวเต็มไปหมด น้อยซักผ้าไปร้องเพลงไป ดาลัดดาวิ่งเข้ามาหาน้อย ดาลัดดาวเหนื่อยหอบเล็กน้อย “พี่น้อยๆ”

น้อยวางมือจากงาน หันมาหาดาลัดดาว “อ้าวดา มีอะไร”

“พรุ่งนี้ดาไม่ว่างไปตลาดแล้ว พี่น้อยไปกับดาตอนนี้เลยนะ”

ดาลัดดาวเข้าไปฉุดน้อยให้ลุกขึ้นจากกะละมังที่กำลังซักผ้าอยู่ “พี่ยังซักผ้าไม่เสร็จเลย”

“เดี๋ยวค่อยกลับมาทำก็ได้ ไปกับดาแป๊บนึงก่อนนะพี่น้อยนะ” ดาลัดดาวขอร้องรัวๆ

“นะๆๆๆ” ดาลัดดาวดึงตัวน้อยออกไปโดยไม่สนใจท่าทีอิดออดเพราะห่วงงานของน้อย

โถงบ้านยายพร ฤทัยถือกีตาร์กับหนังสือเพลงลงมาจากชั้นบน กำลังจะเดินออกไปที่สวนหน้าบ้าน มดเดินเข้ามาหาฤทัย

“พรุ่งนี้ไปเที่ยวสะพานข้ามแม่น้ำแควแล้วก็ไปนั่งรถไฟสายมรณะกันนะฤทัย”

ฤทัยชะงักกึก แอบนึกในใจว่าทำไมต้องชวนไปวันเดียวกับที่ชวนดาลัดดาวไปด้วย