บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 21
When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 21
บทประพันธ์ รัศมีจันทร์ / บทโทรทัศน์ ปัณชญา
บ้านยายพร หน่อยนั่งคุยอยู่กับยายพร ฤทัย อนึ่งและมด นั่งอยู่ด้วย
“ฉันมาเยี่ยมมดค่ะ แล้วก็จะมาขอโทษคุณนายพรด้วย ที่วันนั้นมาโวยวายต่อว่าคุณนายที่นี่ วันนั้นฉันห่วงหลานมากไปหน่อย เลยไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณยาย”
ยายพรเชิดหน้านิดๆ ยังเคืองอยู่ “ผิดแล้วรู้จักขอโทษ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”
“ถือว่าอโหสิกรรมกันเถอะค่ะ เพราะอีกไม่นานฉันก็คงไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า เลยไม่อยากมีอะไรค้างคาใจกัน”
ฤทัย อนึ่ง และมดแปลกใจ ยายพรซัก “แล้วจะไปไหนหละ”
“พูดอย่างไม่อายเลยนะคะ เพราะไหนๆ คนก็รู้กันทั้งตลาดแล้ว ฉันกำลังจะเลิกกับพี่ปื๊ด แล้วจะย้ายกลับไปอยู่ลำปางเหมือนเดิม”
อนึ่งอึ้ง “แล้วเกสต์เฮาส์ล่ะครับ”
“คงต้องปิดกิจการ” หน่อยบอกกับยายพร “ถ้าวันไหนว่างๆ เชิญคุณนายพรกับเด็กๆ ไปทานอาหารที่เกสต์เฮาส์นะคะ ฉันเลี้ยงเองค่ะ เลี้ยงขอโทษยายพร แล้วก็เลี้ยงขอบใจเด็กๆ ที่ไปช่วยออกตามหาดาในป่า”
ฤทัยนั่งฟังอยู่เงียบๆ แต่สีหน้าแอบเป็นห่วงดาลัดดาว
กลางวัน วันใหม่ ริมแควเกสต์เฮาส์ มุมหนึ่ง ดาลัดดาวนั่งคุยอยู่กับมด
“น้องดามีอะไร ถึงได้ให้พี่มาหาถึงที่นี่”
“ตกลงพี่มดกับพี่ฤทัยคบกันแล้วเหรอคะ”
มดแปลกใจ “ถามทำไม”
“พี่มดเคยบอกดาว่า จะทำให้พี่ฤทัยชอบพี่มดให้ได้”
มดยิ้มแบบขื่นๆ “พี่รู้อยู่แล้วว่าฤทัยไม่มีทางชอบพี่หรอก แต่ที่พี่พูดกับน้องดาอย่างนั้น ก็เพราะพี่อยากทำให้น้องดาหึง แล้วยอมกลับไปคืนดีกับฤทัย”
ดาลัดดาวยิ้มเยาะตัวเองนิดหนึ่ง ประมาณว่าอายุตั้ง 36 แล้ว แต่ดันมาเสียรู้เด็กอย่างมด