บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 21 หน้า 4

มดคิดๆ แล้วตัดสินใจบอก “น้องดาให้มดพาพี่อนึ่งไปหา น้องดามีเรื่องอยากคุยกับพี่”

อนึ่งแปลกใจ “เรื่องอะไร”

“ถ้าอยากรู้ก็รีบไปสิ”

มดลากอนึ่งไปที่เวสป้า อนึ่งขึ้นรถ มดซ้อนท้าย แล้วอนึ่งก็ขับรถออกไป ฤทัยยืนขึ้น แล้วมองตามอนึ่งกับมดไป ฤทัยสงสัยว่าดาลัดดาวจะคุยอะไรกับอนึ่ง                        

ริมแควเกสต์เฮาส์  ดาลัดดาวนั่งรออนึ่งอยู่ที่แพริมน้ำ มดกับอนึ่งเดินเข้ามาทางด้านหลังดาลัดดาว

อนึ่งมองด้านหลังดาลัดดาว สีหน้าครุ่นคิดสงสัย ว่าดาลัดดาวมีอะไรจะคุยกับตน ดาลัดดาวได้ยินเสียงคนเดินก็หันหน้ามา

“พี่พาพี่อนึ่งมาแล้ว มีอะไรก็คุยกันเองนะ” มดบอกอนึ่ง “เดี๋ยวมดไปรอข้างนอก” มดเดินออกไป

“น้องดามีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ” ดาลัดดาวนิ่งคิดนิดหนึ่งว่าจะเริ่มต้นยังไงดี

อนึ่งรอฟังสีหน้านิ่งๆ กว่าทุกครั้ง

ริมแควเกสต์เฮาส์ มดเดินออกมาข้างนอก สีหน้าไม่สบายใจ ฤทัยเดินเข้ามา

มดตกใจ “ฤทัย!!!”

ฤทัยสีหน้าเคร่งเครียด “น้องดาให้แกพาพี่อนึ่งมาหาทำไม แล้วตอนนี้สองคนนั้นอยู่ที่ไหน”

มดอึกอักนิดหนึ่ง แล้วตัดสินใจ “น้องดาอยากคุยกับพี่อนึ่ง เรื่องที่แกไม่กล้าคุยไง”

ฤทัยโกรธ “ไอ้มด!!! ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าฉันจะเคลียร์กับพี่อนึ่งเอง แล้วแกมายุ่งทำไม”

มดทั้งโกรธและน้อยใจ “ฉันก็ไม่อยากยุ่งหรอก ถ้าน้องดาไม่ขอร้อง”

“แกไม่ต้องโยนความผิดให้น้องดา ถ้าแกไม่พูด แล้วน้องดาจะรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่กล้าพูดกับพี่อนึ่งเรื่องอะไร แกทำแบบนี้ เท่ากับแกลากพี่อนึ่งมาเจอกับความเสียใจอีกครั้งนะ”

“ฉันคุยกับพี่อนึ่งก่อนที่จะพาเค้ามาที่นี่แล้ว พี่อนึ่งไม่ได้เสียใจเรื่องน้องดาเท่าไหร่หรอก ถ้าพี่อนึ่งจะเสียใจก็เสียใจเพราะแกไม่ยอมพูดความจริงกับเค้ามากกว่า” ฤทัยสะอึกไปนิดหนึ่ง

“แกมันคนนอกจะไปรู้อะไร ฉันเป็นน้องชายพี่อนึ่ง ฉันรู้จักพี่ชายตัวเองดีกว่าแกแน่นอน”

มดสะอึก ฤทัยจะเดินไปตามหาอนึ่งกับดาลัดดาว มดดึงแขนฤทัยไว้