บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 21 หน้า 2

“พี่มดทำสำเร็จ ดาไม่อยากเสียพี่ฤทัยไปจริงๆ ดาขอให้พี่ฤทัยกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบจากพี่ฤทัยสักที  ดาไม่รู้ว่าพี่ฤทัยกำลังคิดอะไรอยู่”

มดคิดนิดหนึ่ง แล้วตัดสินใจบอกความจริง เพราะอยากให้เรื่องมันจบ

“ตอนนี้พี่อนึ่งยังตัดใจจากน้องดาไม่ได้ ฤทัยก็เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจพี่อนึ่งซ้ำสอง มันอยากบอกเรื่องน้องดากับพี่อนึ่งก่อน แล้วค่อยให้คำตอบน้องดา”

“หมายความว่าพี่ฤทัยก็ยังชอบดาอยู่ใช่มั้ย”

“พี่คิดว่าอย่างนั้นนะ”

“แล้วเมื่อไหร่พี่ฤทัยจะคุยกับพี่อนึ่งคะ”

“เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ดาลัดดาวคิดหนัก “พ่อกำลังจะมารับดากลับกรุงเทพแล้ว ถ้าพี่ฤทัยยังไม่ให้คำตอบ ดากลัวว่ากลับไปแล้วดาจะไม่ได้เจอพี่ฤทัยอีก” ดาลัดดาวครุ่นคิด “ดาจะเป็นคนพูดกับพี่อนึ่งเองค่ะ พี่มดช่วยพาพี่อนึ่งมาหาดาหน่อยได้ไหมคะ”

มดลำบากใจ “น้องดาพี่ว่ารอให้ฤทัยเคลียร์กับพี่อนึ่งเองดีกว่า พี่ไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวฤทัยจะมาด่าพี่อีก”

ดาลัดดาวร้อนใจ “ดาไม่มีเวลารอแล้วนะคะ ถ้าพี่มดไม่พาพี่อนึ่งมาหาดา ดาจะไปหาพี่อนึ่งที่บ้านเอง” ดาลัดดาวจะลุกออกไป

มดรีบห้าม “อย่าใจร้อนสิน้องดา” มดคิดนิดหนึ่ง “เอางี้ เดี๋ยวพี่ไปคุยกับพี่อนึ่งก่อนก็แล้วกัน ถ้าพี่เห็นว่าพี่อนึ่งพอจะรับความจริงไหว พี่จะพาพี่อนึ่งมาหาน้องดาเอง”

“ก็ได้ค่ะ” ดาลัดดาวอยากเคลียร์ให้จบเร็วๆ

บ้านยายพร อนึ่งนั่งดูวีดีโอหนังฝรั่งอยู่ในห้องโถง มดเดินเข้ามานั่ง มดท่าทางลำบากใจว่าจะพูดกับอนึ่งยังไงดี “พี่อนึ่ง”

อนึ่งตามองทีวีอยู่ “ว่าไง” มดเงียบ พูดไม่ออก

อนึ่งตามองทีวีอยู่ “จะพูดอะไรก็พูดมาสิ อย่ามาทำอ้ำอึ้งเหมือนฤทัยอีกคน”

มดอึกอัก “มดแค่จะมาถามว่าพี่อนึ่งตัดใจจากน้องดาได้หรือยัง”