บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 10 หน้า 2

บ้านยายพร ห้องนอนฤทัย อนึ่งเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้องนอน ฤทัยเห็นก็สงสัย

“อารมณ์ดีอะไรมาพี่”

“น้องดาชวนพี่ไปดูหนังพรุ่งนี้”

ฤทัยชะงักไปนิดหนึ่ง

“น้องดาให้พี่ชวนแกกับมดไปด้วย เพราะถ้าแกกับมดไม่ไป น้องดาก็ไปไม่ได้เหมือนกัน เมื่อกี๊พี่ไปชวนมดมาแล้ว มดยอมไปด้วย”

ฤทัยรีบบอกทันที เพราะไม่อยากให้ดาลัดดาวไปกับอนึ่ง “ผมไม่ไป”

“ทำไมวะ ช่วยพี่แค่นี้ไม่ได้เหรอ น้องดาอุตส่าห์ชวนพี่ไปดูหนังทั้งทีนะ” อนึ่งขอร้อง “ถ้าแกไม่เห็นแก่พี่ ก็ถือว่าเห็นแก่น้องดาก็แล้วกัน เพราะถ้าน้องดาไม่ได้ดูหนังกับพี่ น้องดาคงเสียใจมาก”

ฤทัยเริ่มหวั่นใจ คิดว่าดาลัดดาวอยากดูหนังกับอนึ่งจริงๆ “น้องดาอยากไปดูหนังกับพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ”

อนึ่งเชื่อแบบนั้นจริงๆ “แกก็ถามแปลกๆ ถ้าน้องดาไม่อยากไปดูหนังกับพี่ แล้วน้องดาจะโทรมาชวนพี่ทำไม แกไปกับพี่หน่อยนะๆๆ ถ้าแกไม่ไป เกิดน้องดาชวนโจไปแทนพี่ก็แห้วดิ”

ฤทัยกลัวดาลัดดาวชวนโจไปเหมือนกัน...แกล้งพูดเหมือนไม่เต็มใจ “อ่ะๆ ไปก็ได้”

“ขอบใจมากไอ้น้องรัก” อนึ่งเดินไปนอนที่เตียง ท่าทางอารมณ์ดี ในขณะที่ฤทัยล้มตัวลงนอนสีหน้าครุ่นคิดกลุ้มใจ เพราะอุปสรรคความรักมากมายเหลือเกิน

เช้าวันใหม่ ตัวเมืองกาญจนบุรี ดาลัดดาวเดินมาตามทางเดินในเมือง ดาลัดดาวหันไปเห็นโจเดินลับๆ ล่อๆ อยู่ก็แอบสะกดรอยตามไปดู

ตู้โทรศัพท์สาธารณะในเมือง โจเดินมาที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ มองซ้ายมองขวาแล้วรีบหยอดเหรียญโทรหาแม่...ด้านหลังโจ ดาลัดดาวตามมาแอบซุ่มดูอยู่ห่างๆ

“แม่เคลียร์ปัญหาให้ผมเรียบร้อยหรือยัง” โจฟังแล้วพูด “รีบหน่อยสิแม่ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ” โจกำชับ “แล้วอย่าให้ใครรู้นะว่าผมมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่” โจวางสาย มองซ้ายมองขวาแล้วเดินออกไป

ดาลัดดาวสงสัยว่าโจมีปัญหาอะไร แล้วหนีใครมา ดาลัดดาวดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือแล้วตกใจ