บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 10 หน้า 3

“พี่อนึ่ง!”

ฤทัย อนึ่งและมดยืนรอดาลัดดาวอยู่หน้าโรงหนัง

“หนังจะฉายแล้วทำไมน้องดายังไม่มาอีก”

“หรือว่าน้องดาจะไม่มาแล้ว”

“น้องดาเป็นคนชวนพี่เอง จะไม่มาได้ยังไง มดกับฤทัยเข้าไปรอข้างในก่อนไป เดี๋ยวพี่รอน้องดาอยู่ตรงนี้เอง” อนึ่งแอบขยิบตาส่งซิกส์กับมด มดพยักหน้ารับอย่างรู้กัน

ย้อนไปวันเดียวกันตอนก่อนออกมาดูหนัง อนึ่งกับมดยืนคุยกันอยู่ข้างรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน

“พอไปถึงโรงหนังแล้ว มดพาฤทัยเข้าไปดูหนังกันสองคนนะ ส่วนพี่จะพาน้องดาออกไปเที่ยวที่อื่น”

“เฮ้ยพี่อนึ่ง ทำอย่างงั้นได้ไง ก็ไหนน้องดาบอกว่าป้าหน่อยไม่ให้ไปไหนกับพี่สองคนไง”

อนึ่งขอร้อง “ช่วยพี่หน่อยนะๆๆ พี่ยิ่งหาโอกาสอยู่กับน้องดาตามลำพังยากอยู่ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรน้องดา แค่พาไปเที่ยวเฉยๆ”

“ก็ได้ๆ แต่มดจะช่วยพาฤทัยเข้าไปในโรงหนังก่อนแค่นั้นนะ ส่วนน้องดาจะยอมไปเที่ยวกับพี่อนึ่งสองคนหรือเปล่า อันนี้ก็แล้วแต่ความสามารถของพี่อนึ่งนะ”

“มือชั้นนี้แล้ว รับรองไม่พลาด มดคอยดูก็แล้วกัน ถ้าน้องดาไม่ตามเข้าไปในโรงหนัง ก็แสดงว่าน้องดามีใจให้พี่ อยากไปเที่ยวกับพี่สองคน” อนึ่งมั่นใจมาก

หน้าโรงหนัง มดพูดกับฤทัย “ไปรอข้างในเหอะ”

ฤทัยอยากรอดาลัดดาว “รอน้องดามาก่อน แล้วค่อยเข้าไปพร้อมกันก็ได้”

“จะเข้าก่อนหรือเข้าพร้อมกัน เดี๋ยวก็ได้เจอกันอยู่ดีแหละ อย่าเรื่องมาก เข้าไป”

มดล็อคคอฤทัยพาเดินเข้าไปในโรงหนัง ดาลัดดาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาอนึ่ง

“พี่ฤทัยกับพี่มดไม่ได้มาด้วยเหรอคะ”

“เข้าไปในโรงหนังกันแล้ว แต่ฤทัยมันทำท่าเหมือนอยากดูหนังกับมดแค่สองคน พี่ว่าเราอย่าเข้าไปเป็น ก.ข.ค. มันเลย ไปเที่ยวที่อื่นกันดีกว่า”

ดาลัดดาวหึง “ไม่ค่ะ ดาอยากดูหนัง” ดาลัดดาวจะเดินเข้าไปในโรงหนัง อนึ่งมาขวางหน้าไว้